Nefes Bebek Scrapbook Anı Albümü

Herkese merhaba, nasılsınız? Düşünüyorum da herhangi bir şey için endişlenmeden, lay lay lom şeklinde geçen bir hayat nasıl olurdu acaba? Bitmiyor gerçekten...Virüs kapar mıyız diye endişelendik, bir şekilde maske, eldiven, dezenfektan üçlüsüne alıştık. Çocuklara bulaşmıyor derken hem bulaştığını hem de çok ağır seyredebileceğini öğrendik. Bu defa çocuklara yüklendik, aman yanımdan ayrılma, aman hiç bir yere dokunma diye...Şimdi de okul zamanı geldi çattı. İlkokula başlayacak olanlar için pandemi sürecine uyum kapsamında 17 Ağustos'ta okullar açılıyor. Tabii bir değişiklik olmazsa...

 

Okul bu süreçle ilgili, yeni öğretim yılında olası senaryolar için bir program göndermiş. İlk senaryoya göre; çocuklar iki gruba ayrılacak ve haftanın üçer günü okula gidecekler. Evde kalan grup yine online eğitimle okula devam edecek. İkinci senaryoda okul yarım gün olacak, günün kalanında online olarak devam edecekler. Sonuncusunda ise okullar açılmayacak ve tüm eğitim online olacak.

Anaokulu döneminde online ders aldılar aslında ama toplamda 40 dakika süren o zaman diliminde çocukları ekran başında dikkatleri dağılmadan tutmak inanılmaz zordu ve şimdi yarım gün dahi olsa uzaktan eğitim ihtimali resmen kabus. Çalışan insanlarız, ofiste, ofis dışında aktif olarak bulunmak zorundayız. Bu durum haliyle beni endişelendiriyor. Tüm gün kızımı ekran başında tutmam imkansız. Zaten aylardır çocukları oyalamak, bitmeyen "peki şimdi ne yapayım" sorularına yetişmek için yeterince çatladık, etkinlik, oyun, evcilik konularında ordinaryus seviyesine ulaştık bence. Yazık bize😂 Daha önce de demiştim, bu pandeminin bana öğrettiği değil ama altını çize çize hatırlattığı yegane şey; okulun ne kadar kıymetli, biricik bir kurum olduğu. Tüm hayatımızı okul saatlerine göre planlıyoruz sonuçta, o olmayınca herşey tepetaklak.

Benim için derslerden, alacakları eğitimden daha önemli olan ise, kızımın yaşıtlarıyla vakit geçirip sosyalleşmesi. Aylardır anne-babayla birlikte olunca, çocuğun içinden olgun bir Mukaddes teyze çıktı resmen😂 Bu durumun bir an evvel değişmesi lazım.

 Özet olarak kafam ve duygularım çok karışık. Hem bir an önce okulların açılmasını ve normalmiş numarası yapacağımız hayatımızın başlamasını, hem de kızımın "güvenli bölgeden" hiç ayrılmamasını istiyorum. Okul kapısında ağlamazsam iyi, çünkü "iyi dersler" demek bir yerde "hadi virüsü kap da gel" demek gibi şu an benim için.😂

Bu tatlı scrapbook fotoğraf ve anı albümü Nefes bebek için hazırlandı. Çok uzun, sağlıklı ve mutlu bir hayatı olur inşallah. Albümün videosu hemen aşağıda. Videoyu izlemişken kanalıma da abone olursanız çok sevinirim. Görüşmek dileğiyle, hoşçakalın. 

Elif & Eren Scrapbook Anı Albümü

Herkese merhaba! Geçenlerde aynı zamanda Ela'nın eski kreşinin sahibi olan arkadaşımız Y. Bey'le görüşüyoruz. Eşi acil doktoru, kendisi de hem sağlık turizmi hem kreş alanında faaliyet gösterdiğinden en son corona haberleri için sağlam bir kaynak aynı zamanda. Geçen yıl Mart ayında eşi ve baldızıyla İtalya'ya gitmişlerdi. Vatikandan müzelere, pizzacıdan konsolosluğa kadar maşallah her yeri gezdiler.😀 Neyse bunlar ülkeye döndükten birkaç gün sonra çok fena grip belirtileri göstermeye başlamışlar. İki yaşındaki çocukları ateşlenmiş ve çocukla ilgilenen anneanne o kadar kötü olmuş ki ambulansı arayıp kendisini hastaneye kaldırtmış. Tam o aralar influenza salgını vardı, hatırlarsınız. Dolayısıyla hastaneye gittiklerinde influenza deyip, bildiğimiz grip ilaçlarını yazıp eve yollamışlar. Çünkü coronadan kimsenin haberi yok henüz. Bu arada yakın çevreleri, kreşteki öğrenciler, öğretmenler ve sayamayacağım kadar arkadaşı, görüşmelerinden bir kaç gün sonra rahatsızlanmaya başlamış. Virüsü yaymak için çok organize bir çalışma bence😊

Uzun ve oldukça ağrılı/acılı bir 10 günden sonra toparlanmışlar. Peki neredeyse bir buçuk sene sonra corona atlattıklarını nereden öğrenmişler derseniz, doktor eşi görevi gereği antikor testi yaptırırken arkadaşımız da yaptırmış. Ve tataaam! İkisinin de bağışıklık seviyesi oldukça yüksek çıkmış. Buradan da anlıyoruz ki corona aslında epeydir hayatımızda.  Zira bahsettiğim tarihten coronayı ilk duyduğumuz zamana kadar zatürre vb. hastalıklardan ölenlerin sayısı da azımsanmayacak kadar yüksek. Normal yaşama dönelim diye kaldırılan izinleri de düşünürsek devletin de sürü bağışıklığına gittiği çok açık. Bir de artık hastaneye başvuranlarda ateş belirtisi olmaması, hafif kırgınlık şikayetiyle gelenlerin sayısının artması da, pek çok kişinin virüsü ayakta geçirdiğini gösteriyor. Bütün bu bilgiler ışığında ne yapıyoruz peki? Maskeleri fırlatıp bulduğumuz ilk coronalı arkadaşa yapışıp şapur şupur öpüyoruz ki havalar hazır sıcakken, çok da eylüle kalmadan bir an önce hastalanıp sıramızı savalım😂😂

Şaka şaka, virüsün kime ne yapacağı tam bir muamma elbette arkadaşlar, dileyelim de bize gelene kadar aşısı, iğnesi, ilacı bulunsun. Biz de virüsü mümkünse şırıngadan alalım başka bir konaktan değil. Aslında bu da midemi bulandıran başka bir detay. Şahsen virüsün herkesten bir şeyler taşıdığına inancım oldukça sağlam, sizce de çok iğrenç değil mi?😖

Ben de albümleri bahane edip içimi dökmeye iyi alıştım yalnız. Fotoğraflarla konu tamamen ayrı telden çalıyor.😂 Bu vintage scrapbook anı albümünü hazırlayalı epey oldu aslında. Sevgili Elif Hanım ve erkek arkadaşı Eren Bey için çalışmıştım. Albüm 20cm*20cm ebatlarında, 6 yaprak 12 sayfa. Her zamanki gibi bol bol kart, interaktif sayfa ve cep içeriyor. Albümün detaylarını izlemek isterseniz videosu hemen aşağıda. Şimdiden herkese keyifli seyirler, sağlıklı günler:)

Havacılık Temalı Scrapbook Mini Album

Herkese merhaba, nasılsınız? Normalleşebildiniz mi? Sizi bilmem ama biz haftaiçi evden işe işten eve moduna geçtik, haftasonları ise halen karantinadayız. Kalabalıklara girmiyoruz, market harici kimseyle yanyana dahi gelmiyoruz ve yakınlarımız dahil kimseyle görüşmedik henüz.

Pandemi süresince ekran karşısında saatler geçirdik, yapılan açıklamaları takip ettik ve netice olarak her ne kadar ilk haftalarda bazı bilim kurulu üyelerinin "ne maskesi yeaaa, bu virüs gribin biraz daha ağırı sadece" şeklindeki söylemlerine rağmen artık hepimiz maske takmanın bu illetten korunabilmenin ilk ve en önemli şartı olduğu konusunda hemfikiriz sanırım. Hal böyleyken halen bazı uzaylıların maskeye direnmesini, buldukları her fırsatı halay çekmek, asker yollamak ya da taziye ziyaretinde bulunmak için kullanmalarını anlayamıyorum.

Siz de merak ediyor musunuz? Ülkemizde ilk vaka ortaya çıktığında, hani şu çok saygıdeğer olan, evden çıkmadığı halde yurtdışından ülkeye giriş yapan, tüm yetkililerin nasıl takdim edeceğini şaşırdığı, ismini vermediği ama tüm insani özelliklerini sıraladığı yüce şahsiyet ve ailesinden ilk haberdar olduğumuz zamanlar, bildiniz değil mi? Mesela hemen o gün sağlam bir sokağa çıkma yasağı uygulansaydı, o süreçte maske vs. stoğu yurtdışına gönderilmek yerine ülkemiz için saklansaydı, yurtiçi-dışı uçuşlar bu kadar vakit kaybedilmeden ve topyekun kaldırılsaydı ve tüm bunlara bilinçli olmanın sorumluluğuyla gönlümüz razı gelseydi, acaba bugünkü tablo nasıl olurdu? Cevabını asla bilemeyeceğiz maalesef.

Bugünlerde vaka sayısı yine yükselişte. Olayları dikkatle izleyen ve bir hafta on gün öncesinden bugünleri görenler için sonuç hiç de şaşırtıcı değil. Gerçekten çok farklı bir zaman diliminden geçiyoruz. Yapılan saçmalıkların yanında verilen emekler de ortada. Şahsen evde geçirdiğim dört ayın, camdan izlemekle yetindiğim en güzel mevsimin boşa gitmesini istemiyorum. Ben 6 yaşında ele avuca sığmaz bir çocukla dört duvar arasındayken, birilerinin evde sıkıldık bahanesiyle pikniğe gitmesini ve virüsü her yere bulaştırmasını kabul edemiyorum. Maskeye on dakika dayanamadığı için virüs kapanların, bu sıcakta bilmem kaç kat kıyafet ve maskeyle işini yapmaya çalışan doktorları meşgul etmesini kabul edemiyorum. Hepimizin üzerine düşen yükümlülükler var ve bir kısmımız buna uyarken diğerleri kafasına göre yaşarsa, bu illetten asla kurtulamayız. Lütfen MASKEMİZİ TAKALIM, maskemizi AĞZIMIZA VE BURNUMUZA DENK GELECEK ŞEKİLDE takalım. (Tuvalet eğitimi gibi ciddi bir eğitim lazım bazılarına çünkü!) Maske takamıyorsak evde kalalım. Ellerimizi her fırsatta yıkayalım, ellerimiz kirliyken yüzümüze dokunmayalım. Ve lütfen ama lütfen kalabalık yaratmayalım, toplanmayalım, bir süre daha teknoloji ile hasret gidermeye devam edelim. Özellikle gençler, tüm parkları istila etmiş durumdalar, ev hanımları ise apartman olarak toplanıp pikniğe gidiyorlar.😱😱😱

Pandemi şikayetlerimin ufak bir kısmını döküp rahatladığıma göre, bu güzel scrapbook albümden bahsedebilirim. Daha önce de pek çok kez çalıştığımız Elif Hanım THY dış hatlarda kabin amiri, albümü doğum gününde alacak olan eşi ise pilot. Sektör havacılık olunca, albüm konsepti de buna uygun oldu. Albüm sonu ise, Elif Hanım'ın eşine vereceği kıymetli bir müjde için ayrıldı.😊

Sağlıklı günlerde tekrar görüşmek dileğiyle, hoşçakalın.✋

Coptic Stitch Defter ve Folyo

Herkese merhaba!  Karantina günlerinde evden zorda kalmadıkça çıkmayan, en az bir çocukla uğraşan ve hala akıl sağlığını koruyan herkesi gönülden tebrik ediyorum. Zira bizde hafiften delirme emareleri başladı. Şu karantinanın bize öğrettiği tek bir şey varsa, o da okulun çok ama çok kıymetli bir şey olduğudur. Çünkü yetemiyoruz arkadaşlar, kendi öz çocuğumuza hiç bir şekilde yetemiyoruz ve onu asla ama asla mutlu edemiyoruz artık. Sayfalarca etkinlik, evcilik, aktivite, oyun, canlı ders, kitap okuma, ev işi, mutfak işi, tv...Hayır artık hiç biri benim biricik evladıma yetmiyor, bizim de sinir katsayımız tavan yapıyor. Artık ailecek çok normal olmadığımızı hissediyorum, hunilerle gezmemiz yakındır.😅

Blogger güncellenmiş ve bu da benim güncelleme sonrası ilk yayınım. Yeni halini pek sevdiğimi söyleyemem. Ben yazılarıma eklediğim görsellerin html kodlarını, seoya uygun olması açısından düzeltiyordum. Şu anda o kısma nasıl gireceğimi halen bulabilmiş değilim ve resimleri düzeltmeden yayınlamak nasıl rahatsız ediyor anlatamam.😊

Bu el yapımı, coptic stitch tekniğiyle hazırladığım vintage defter ve folyo, yine sevgili Özlem Hanım için yaptığım bir çalışma. Folyo ve defter, hem taşıma kolaylığı hem de şıklık sağlıyor. Özellikle seyahatlerde, anılarınızı deftere yazarken, çektiğiniz fotoğrafları da folyo içerisindeki interaktif kısımlara yapıştırabiliyor ya da ceplerinde muhafaza edebiliyorsunuz. Cep içlerinde pek çok etiket ve kart da mevcut. Bunlarla da fotoğraflarınızı dekore edebilir, tarih ve yer bilgileri ekleyebilirsiniz. Seyahat etmeyi ve seyahat günlükleri tutmayı sevenler için ideal bir hediye bence.

Coptic stitch defter ve folyonun videosu hemen aşağıda. Lütfen izleyin, yorum yapın ve düşüncelerinizi benimle paylaşın. Hala abone olmadıysanız kanalıma abone olmayı da unutmayın. Hepinize sağlıklı ve mutlu günler diliyorum. Hoşçakalın!

Corona Günlerinde Aşk / Çarpı İşi Romantik Çift-3

    Uzun bir aradan sonra herkese merhaba! Umarım herkesin sağlığı, sıhhati yerindedir. Bundan aylar önce bir gün, ben evin içinde dolanırken eşim de Çin'deki salgınla ilgili haberleri izliyordu. "Ölü sayısı artıyormuş", dedi. Gözümün ucuyla televizyona baktığımı ve açıkçası basit ve lokal bir durum olduğunu düşündüğümü çok net hatırlıyorum. Sonra silindi gitti aklımdan, çünkü kafamda çok daha öncelikli konular vardı... Ama  lokal sandığım olay inanılmaz bir hızla global hale geldi ve resmen kapımıza dayandı. Kolonya muhabbetinin haberlerde ilk konu edildiği akşamı hatırlıyor musunuz? Onun sabahında, biz elimizde sıcacık kahvelerimizle evden çıktık, arabaya bindik, önce Ela Masal'ı okula bıraktık ardından ofise geçtik. Ofis ve adliye işlerini halledip öğleden sonra hem Türk hem de çok sayıda yabancının aktif üye olduğu spor salonumuza gittik. İki saate yakın kaldık orada.😱Sonrasında Ela Masal'ı almadan önce ufak tefek eksiklikleri tamamlayalım diye yol üzerindeki gross marketlerden birine uğradık. (Demek ki virüs o sırada hala yoldaymış yoksa bulaşabilecek tüm mekanları bir günde, üstelik maskesiz ve eldivensiz dolaşmak şu an resmen intihar! Maske ve eldiven takmadan kendini çıplak gibi hisseden tek kişi olmadığımı söyleyin bana😊) Ve şok! O devasa park alanında bir türlü yer bulamadık. Dakikalarca döndük durduk. Tüm bu insanlar kolonya ya da sabun almaya gelmiş olamaz değil mi diye de konuşuyoruz bir taraftan. Neyse nihayet çıkan bir aracın yerine park edip içeri girdik. Bakın bu yaşıma geldim, ama o marketin kapısından girdiğimde gördüğüm manzarayı daha önce hiç görmedim. Manzara şuydu: İnanılmaz bir kalabalık, çoğu müşterinin önünde zorlukla ittirdiği, tıka basa tuvalet kağıdı, kolonya şişeleri, çamaşır suları ve devasa boy dezenfaktanlarla doldurulmuş ikişer market arabası, herkesin yüzünde endişeli bir ifade ve full sessizlik! Ufak bir mırıltı dahi yok, müzik yok. Eşimle o kadar şaşkınız ki, konuşamadık bir süre, anlamaya çalıştık. Gözümün önünden şimdiye kadar okuduğum dünyanın sonu temalı sayısız kitap, bayıla bayıla izlediğim felaket senaryolu filmler geçti. Ne var ki yaşaması hiç de keyifli değilmiş. Yok bunlar gerçek olamaz hissi o gün nasıl gelip oturduysa içimize, hala daha gitmiş değil.

Evde vakit geçirmeyi oldum olası severim ama işe gitmediğimiz, okulun olmadığı, en sevdiğim mevsimi camdan izlediğim bir hayat çok zor... Çok şükür sağlıklıyız, bu günleri de sağlıkla atlatırız inşallah ama dışarıdaki hayatı herkes gibi ben de çok özledim...
Karantina günleri nasıl geçiyor derseniz, ilk sırada dip-köşe temizlik ve yemek var. Ev temizse, marketten alınan herşey kırklanmışsa ve akşam yemeği de hazırsa o günü daha rahat geçiriyorum itiraf edeyim. İki güne bir, iki saat spor yapıyorum ki spor benim ruhsal dengemi korumak için yapabileceğim en kıymetli şey. Bunlardan kalan zamanda ise hobilerime vakit ayırıyorum. Corona günlerinde hobi aşkı benimkisi😉 Eski günlerdeki gibi mobilya yenileyip ahşap boyama yapıyorum. Hatta bunların da videosunu çekiyorum ki kanalıma ekleyebileyim. Evde biriktirdiğim tohumları ekip, gün gün büyümelerini izliyorum.

Evin dekorasyonunu değiştirip eşyaları oradan oraya sürüklüyorum. Bazı akşamlar mumları, fenerleri yakıp fotoğraf çekiyorum. Dikiş denemeleri yapıyorum. Bir sürü maske diktim mesela. Bol bol kitap okuyup film/dizi izliyorum. Ve tüm bunlar olurken Ela Masal hep yanımda. Neredeyse yaptığım herşeye eşlik ediyor elinden geldiğince. İnatlaştığımız da oluyor, tartıştığımız da... Ama iki kucaklaşma, üç öpücük derken unutuveriyoruz herşeyi. Bizimle çok mutlu olduğunu söylese de o da sıkılıyor hissediyorum, görüntülü görüşseler de arkadaşlarını, okulunu özlüyor, üç yaşından beri her haftasonu gittiği cimnastik kursunu dilinden düşürmüyor. Biz neyse de, bu günler en çok çocuklara zor... Herşeye rağmen bugünlerde yüzümü en çok güldüren, doğanın nasıl da iyileşmeye başladığını ispatlayan fotoğraflar, azalan hava ve deniz kirliliği, nesli azalan kaplumbağaların yumurtlaması gibi şahane haberler... Bazen bu virüsün sırf dünyayı birazcık dinlendirmek için ortaya çıktığını düşünüyorum...

 Bu panoları hatırlarsınız belki, çerçeveli olanlarını Ela Masal doğmadan önce işlemiştim. Üçüncüye ise başlamış, epeyce ilerlemiş, neredeyse tüm tatillere yanımda taşımış ancak bitirememiştim. Ne derler bilirsiniz, karantina günlerinde hiç bir hobi  yarım kalamaz😜Nihayet bitti ama çerçevesi için bir süre daha beklicez sanırım. Serinin dördüncü panosuna da bir hevesle başladım, bakalım o ne zaman bitecek... Merak edenler için, 18 count etamine DMC Muline iplikleriyle işledim. Toplam 25 renk kullandım.
Benden şimdilik bu kadar. Tekrar görüşünceye kadar, lütfen kendinize ve sevdiklerinize iyi bakın. Hosçakalın!

El Yapımı Boyutlu Defter

Herkese merhaba, nasılsınız? Bugün yine coptic-stitch metoduyla hazırladığım el yapımı bir defterle buradayım. Defteri, değişmeyen müşterilerimden Özlem Hanım'ın ressam bir arkadaşı için hazırladım. 

Coptic-stitch metoduyla sayfaları bir araya getirme metodu oldukça keyifli bir iş, hatta resmen terapi. Bu işi sık sık tekrarlar ve elinizin alışmasına müsaade ederseniz, tv izlerken bile dikebilecek kadar ustalaşıyorsunuz.😌

Defterin kapağını boyutlandırırken havayla kuruyan kil kulladım ki bu işte değişmez markam Das. Şimdiye kadar beni hiç bir projede yanıltmadı. Boyutlandırdıktan sonra dekupaj tutkalıyla korumaya aldım ve ardından vernikledim. Sonra baktım bu güzel kadının biraz ışıltıya ihtiyacı var, onun için de boyutlu boyalar ve efekt veren tırnak cilaları kullandım.

Defterin arka kapağını, öndeki resimle uyumlu olacak şekilde seçtiğim akrilik boyaları fırçayla sıçratarak renklendirdim. Vernikten sonra çok hoş ve sanki altta kullandığım kağıdın kendi deseniymiş gibi doğal bir görüntü oluştu.

Defterin kapağında kadın resmi kullanınca, iç sayfalara eklediğim ceplerde de aynı konseptte resimler tercih ettim. Kapak içlerine cepler ve ufak notlar için etiketler ekledim. Son olarak defterin kapanması için ise ince, renkli lastik kullandım ve onu da kurdele ve metal aksesuarlarla süsledim.

Neler yaptığımı burada ne kadar anlatırsam anlatayım, hiç bir zaman bir video kadar aydınlatıcı olmuyor malum. Hemen aşağıda defterin kısa bir videosu var. İzlerseniz ve kanalıma abone olursanız çok mutlu olurum. Görüşmek dileğiyle, hoşçakalın.😊