Herkese merhaba, nasılsınız? Düşünüyorum da herhangi bir şey için endişlenmeden, lay lay lom şeklinde geçen bir hayat nasıl olurdu acaba? Bitmiyor gerçekten...Virüs kapar mıyız diye endişelendik, bir şekilde maske, eldiven, dezenfektan üçlüsüne alıştık. Çocuklara bulaşmıyor derken hem bulaştığını hem de çok ağır seyredebileceğini öğrendik. Bu defa çocuklara yüklendik, aman yanımdan ayrılma, aman hiç bir yere dokunma diye...Şimdi de okul zamanı geldi çattı. İlkokula başlayacak olanlar için pandemi sürecine uyum kapsamında 17 Ağustos'ta okullar açılıyor. Tabii bir değişiklik olmazsa...
Okul bu süreçle ilgili, yeni öğretim yılında olası senaryolar için bir program göndermiş. İlk senaryoya göre; çocuklar iki gruba ayrılacak ve haftanın üçer günü okula gidecekler. Evde kalan grup yine online eğitimle okula devam edecek. İkinci senaryoda okul yarım gün olacak, günün kalanında online olarak devam edecekler. Sonuncusunda ise okullar açılmayacak ve tüm eğitim online olacak.
Anaokulu döneminde online ders aldılar aslında ama toplamda 40 dakika süren o zaman diliminde çocukları ekran başında dikkatleri dağılmadan tutmak inanılmaz zordu ve şimdi yarım gün dahi olsa uzaktan eğitim ihtimali resmen kabus. Çalışan insanlarız, ofiste, ofis dışında aktif olarak bulunmak zorundayız. Bu durum haliyle beni endişelendiriyor. Tüm gün kızımı ekran başında tutmam imkansız. Zaten aylardır çocukları oyalamak, bitmeyen "peki şimdi ne yapayım" sorularına yetişmek için yeterince çatladık, etkinlik, oyun, evcilik konularında ordinaryus seviyesine ulaştık bence. Yazık bize😂 Daha önce de demiştim, bu pandeminin bana öğrettiği değil ama altını çize çize hatırlattığı yegane şey; okulun ne kadar kıymetli, biricik bir kurum olduğu. Tüm hayatımızı okul saatlerine göre planlıyoruz sonuçta, o olmayınca herşey tepetaklak.
Benim için derslerden, alacakları eğitimden daha önemli olan ise, kızımın yaşıtlarıyla vakit geçirip sosyalleşmesi. Aylardır anne-babayla birlikte olunca, çocuğun içinden olgun bir Mukaddes teyze çıktı resmen😂 Bu durumun bir an evvel değişmesi lazım.
Özet olarak kafam ve duygularım çok karışık. Hem bir an önce okulların açılmasını ve normalmiş numarası yapacağımız hayatımızın başlamasını, hem de kızımın "güvenli bölgeden" hiç ayrılmamasını istiyorum. Okul kapısında ağlamazsam iyi, çünkü "iyi dersler" demek bir yerde "hadi virüsü kap da gel" demek gibi şu an benim için.😂
Bu tatlı scrapbook fotoğraf ve anı albümü Nefes bebek için hazırlandı. Çok uzun, sağlıklı ve mutlu bir hayatı olur inşallah. Albümün videosu hemen aşağıda. Videoyu izlemişken kanalıma da abone olursanız çok sevinirim. Görüşmek dileğiyle, hoşçakalın.
Yorumlar