Bir Buket Mutluluk

Herkese merhaba, nasılsınız? Tatile çıkmadan araya son bir yayın sıkıştırmak istedim. Yarın bu saatlerde Kaş yollarında olmayı ve bir süreliğine de olsa Ankara'nın curcunasından uzaklaşmayı planlıyorum.💃

 

Bu arada birkaç şey var, yazmazsam çatlarım. Arkadaşlar, biz malum aşıyla büyümüş br toplumuz. Bugüne kadar pek çok hastalığı aşı sayesinde yendik. Bazen düşünüyorum, eskiden daha cahil olmamıza rağmen daha mı sağduyuluyduk, o yüzden mi birlikte daha kolay hareket ediyorduk acaba? Cehalet böyle toplumsal bir mutluluk ve topyekün bir sağlık mı bahşediyordu acaba bünyelerimize? Zira artık bilgiye ışık hızında ulaşabilmemize rağmen aşı gibi son derece basit bir mantığa ne diye karşı çıkılıyor, anlamış değilim. Bana şu an üçüncü doz hakkı verilse, yarım saat sonra hastanedeyim. Bireysel anlamda bağışıklık kazanıyoruz, kazanmaya da devam edeceğiz aşılarla. Ama aşıyı reddedenler aramızda nefes alıp verdikçe bu virüs de bizimle yaşamaya devam edecek. Daha kötüsü, bu süreç uzadıkça virüs sürekli şekil değiştirecek, mutasyona uğrayacak ve yapılan aşıların da bir yerde güncellenmesi, daha sonra herkesin tekrar tekrar bu yeni aşılardan olması gerekecek. Tam bir kısır döngü. Yapılması gereken tek şey, çok hızlı bir şekilde herkesin, istisnasız aşılanması.

Bu arada orman yangını, sel felaketi, ülkeye kontrolsüz dalış yapan ve geleceğimize nasıl bir darbe vuracağı belirsiz mülteci akını, pandemi gibi ağır bir süreçten çıkan ve hızla yoksullaşan ülkemizde hala karnı aç yatan insanlar verken yurtdışına "yardım" adı altında gönderilen milyon dolarlar, felaketlere o mesajı gönderenden bin kat fazla üzülmeme rağmen, her ay dünya kadar vergi ödüyorum, yıkılan evi yeniden yapmak niye benim derdim olsun dedirten ve asgari on lira dilenen yardım smsleri, her gün biraz daha boğan, sıkan, nefes alacak yer bırakmayan korkunç ve hiç bitmeyen bir gündem var ülkede. 

 

Bir solukta saydığım bu başlıkların hepsi, benim gibi, sizin gibi vatandaşlık görevini layıkı ile yerine getiren herkesin sırtına ağır birer yük. Düşünüyorum, liyakatın olmadığı her yerde çuvallamışız. Oysa biraz önlem ve dikkatle şu saydığım dertlerin hiçbirine sahip olmayabilirdik. Seçimler ve sonuçlar kısacası.. Umarım en kısa zamanda topundan kurtuluruz ve gerçek anlamda feraha çıkarız. 

 Adet yerini bulsun, biraz da ismiyle müsemma, scrapbook mini albümden bahsedeyim.Vintage temalı, bol eskitmeli, romantik kapaklı bu güzel scrapbook anı albümünü, Manisa'dan sevgili Neslihan Hanım için hazırladım. Albüm 20cm*20cm boyutlarında, 6 yaprak 12 sayfadan oluşuyor. Albümde interaktif bölümler, büyüklü-küçüklü cepler, ekstra fotoğraflar için depolama alanları, fotoğraf kartları ve etiketler mevcut. Bu albümde kullandığım punch, benim her zaman favorilerimden. Kullanıldığı yere de çok romantik bir hava veriyor.

 

 Albümün videosu hemen aşağıda, izler ve kanalıma abone olursanız çok sevinirim. Desteğiniz için şimdiden teşekkürler. Videoyu göremiyorsanız, ilk fotoğraf sizi videoya götürecek.

 

 

Son olarak korku filmi gibi izlediğimiz , o tomruklar olmasaydı ne köprü yıkılacak, ne de sular taşacak, akan suyun yatağına ev mi yapılır diye isyan ettiğimiz sel felaketinde hayatını kaybeden tüm canlara Allah'tan rahmet, geride kalanlara sabır diliyorum...

Eylülün En Güzel Günü

Yeni yılın ilk postundan herkese merhaba. Ne yıldı ama! Koca bir senenin bu kadar hızlı geçmesi inanılır gibi değil ama bitti işte. Kaş'ta geçirdiğimiz izole yaz tatilimizden sonra dayanamayıp Kasım'da tekrar gittik. Ben Antalya'nın güneşini ayrı yağmurunu ayrı severim ve Kasım'da Antalya herşeyi ile o kadar güzeldi ki... İşte bu iki kaçamak haricinde, ömrümüzden giden bu bir yılın büyük bir kısmının boşa geçtiği gibi bir his var içimde...Bu durumun tek çaresi Kaş'a taşınmak sanırım.😋

Bu albümü taslaklara attığımda aylardan eylüldü. Bir türlü sıra gelmeyince, yayınlanması bugüne kaldı. Gerçi havalara bakarsanız hala eylül gibi.  Hani hatırlar mısınız, bundan 30 yıl önce, ilkokuldayken ozon tabakasındaki deliğin giderek büyüdüğünü anlatırdı öğretmenlerimiz. Kutuplardaki buzulların eriyeceğini, Hollanda, Londra gibi pek çok önemli merkezin sular altında kalacağını uzak bir masal gibi dinlerdik. Bu konunun işlendiği dersi o kadar net hatırlıyorum ki... Şimdi "The child is grown, the dream is gone." naraları atmayı çok isterdim ama elimizde hepi topu bir "Hayaldi, gerçek oldu." klişesi var. Gerçi dünyanın haşmetini, kudretini düşününce, bir ozon deliğiyle, sera gazlarıyla ya da bilimum doğal hayat katlediciliğimizle baş edememesi de ne bileyim, çok da yakıştıramıyorum şahsen kendisine😄 Şaka elbette, cidden uykumu kaçırıyor aslında bu konu. Mesela bundan üç sene önce, tam da bu günlerde kardan yollar kapanmış, Ela'nın kreş tatil olmuş, gönderememişiz. Dün ofiste sıcaktan camları açıp oturdum yahu. Tamam yaza hepimiz bayılıyoruz da, kışsız olur mu? Nisan gelince artık tüm ağaçları don vurur, herşeye zam gelir, susuzluk, su kesintisi, hijyen olmayınca baş gösterecek başka hastalıklar... Bu, insanı içine girdap gibi çeken deli düşünceler zincirini bildiniz, dimi? Evet duramıyorum, düşünmeden duramıyorum maalesef.😂

Bu kadar düşünmenin sonucu, geçen hafta kollarımda ve sırtımda minik minik kabarcıklarla uyandım. Kaşıntı yok, acı yok ama bir döküntü olduğu belli. Üçüncü günün sonunda bir düzelme olmayınca doktora gittim. Tahliller normal çıktı ama teşhis Rosea oldu. Bayağı güllü olmuşum da haberim yok. "Stres yapma" dedi, "olur öyle" dedi, bir kutu hapla gönderdi beni doktor.😆

Scrapbook albüme gelirsek...Bazen albümlerle isimleri birbirini o kadar iyi tamamlıyor ki, yapan ben olduğum halde kendimi bir seyirciden farksız hissediyorum. Yani albüm çoktan kendi kapağına vs. karar vermiş de ben üzerine gelmişim gibi. Bu da o albümlerden biri bence. Geçenlerde şöyle bir geriye dönüp baktım, bakmakla da kalmayıp saydım. Aşağı yukarı 7 yılda, 500'ün üzerinde albüm ve defter yapmışım. Tabi yeni nesil bilmez, dolar o zaman 3 liraydı, her ay Amerika'dan beni inanılmaz mutlu eden son çıkan malzemelerden alıyordum. Ahh, o amazon kolilerini açmak kadar özlediğim çok az şey var hayatımda.😂 En son siparişimi, sağolsun Handan Amerika'ya gittiğinde kaldıkları otele gönderttim de, gelirken getirdi minnoşlarımı. Özetle, tüm albümlerim ayrı birer hikaye benim için, hemen hepsiyle ilgili bir anım var çünkü hepsi hayatımın bir bölümüne dahil oldu. 3 günde tamamladıklarım, uykusuz kaldıklarım, parçalayıp en baştan yaptıklarım, ama hep çok sevdiklerim. Albümlerim benim için bir üründen çok daha fazlası ve umarım gittikleri yerde de sahiplerinin unutulmaz anılarına ev sahipliği yapıyorlardır. Albümün videosu hemen aşağıda, izleyip kanalıma abone olursanız çok mutlu olurum. 😌

Tekrar görüşünceye kadar kendinize iyi bakın, hoşçakalın!

Elif & Eren Scrapbook Anı Albümü

Herkese merhaba! Geçenlerde aynı zamanda Ela'nın eski kreşinin sahibi olan arkadaşımız Y. Bey'le görüşüyoruz. Eşi acil doktoru, kendisi de hem sağlık turizmi hem kreş alanında faaliyet gösterdiğinden en son corona haberleri için sağlam bir kaynak aynı zamanda. Geçen yıl Mart ayında eşi ve baldızıyla İtalya'ya gitmişlerdi. Vatikandan müzelere, pizzacıdan konsolosluğa kadar maşallah her yeri gezdiler.😀 Neyse bunlar ülkeye döndükten birkaç gün sonra çok fena grip belirtileri göstermeye başlamışlar. İki yaşındaki çocukları ateşlenmiş ve çocukla ilgilenen anneanne o kadar kötü olmuş ki ambulansı arayıp kendisini hastaneye kaldırtmış. Tam o aralar influenza salgını vardı, hatırlarsınız. Dolayısıyla hastaneye gittiklerinde influenza deyip, bildiğimiz grip ilaçlarını yazıp eve yollamışlar. Çünkü coronadan kimsenin haberi yok henüz. Bu arada yakın çevreleri, kreşteki öğrenciler, öğretmenler ve sayamayacağım kadar arkadaşı, görüşmelerinden bir kaç gün sonra rahatsızlanmaya başlamış. Virüsü yaymak için çok organize bir çalışma bence😊

Uzun ve oldukça ağrılı/acılı bir 10 günden sonra toparlanmışlar. Peki neredeyse bir buçuk sene sonra corona atlattıklarını nereden öğrenmişler derseniz, doktor eşi görevi gereği antikor testi yaptırırken arkadaşımız da yaptırmış. Ve tataaam! İkisinin de bağışıklık seviyesi oldukça yüksek çıkmış. Buradan da anlıyoruz ki corona aslında epeydir hayatımızda.  Zira bahsettiğim tarihten coronayı ilk duyduğumuz zamana kadar zatürre vb. hastalıklardan ölenlerin sayısı da azımsanmayacak kadar yüksek. Normal yaşama dönelim diye kaldırılan izinleri de düşünürsek devletin de sürü bağışıklığına gittiği çok açık. Bir de artık hastaneye başvuranlarda ateş belirtisi olmaması, hafif kırgınlık şikayetiyle gelenlerin sayısının artması da, pek çok kişinin virüsü ayakta geçirdiğini gösteriyor. Bütün bu bilgiler ışığında ne yapıyoruz peki? Maskeleri fırlatıp bulduğumuz ilk coronalı arkadaşa yapışıp şapur şupur öpüyoruz ki havalar hazır sıcakken, çok da eylüle kalmadan bir an önce hastalanıp sıramızı savalım😂😂

Şaka şaka, virüsün kime ne yapacağı tam bir muamma elbette arkadaşlar, dileyelim de bize gelene kadar aşısı, iğnesi, ilacı bulunsun. Biz de virüsü mümkünse şırıngadan alalım başka bir konaktan değil. Aslında bu da midemi bulandıran başka bir detay. Şahsen virüsün herkesten bir şeyler taşıdığına inancım oldukça sağlam, sizce de çok iğrenç değil mi?😖

Ben de albümleri bahane edip içimi dökmeye iyi alıştım yalnız. Fotoğraflarla konu tamamen ayrı telden çalıyor.😂 Bu vintage scrapbook anı albümünü hazırlayalı epey oldu aslında. Sevgili Elif Hanım ve erkek arkadaşı Eren Bey için çalışmıştım. Albüm 20cm*20cm ebatlarında, 6 yaprak 12 sayfa. Her zamanki gibi bol bol kart, interaktif sayfa ve cep içeriyor. Albümün detaylarını izlemek isterseniz videosu hemen aşağıda. Şimdiden herkese keyifli seyirler, sağlıklı günler:)

Eymen Yağız Bebek Anı Albümü

 Herkese merhaba! Yaz mevsimi sizce de çok güzel değil mi? Hava mis gibi, her yer yemyeşil, eğer benim gibi çok erken kalkanlardansanız hele, sabah pencereyi açtığınızda burnunuza dolan serin hava gerçekten şahane. Çok seviyorum yaz mevsimini ve tatil de iyiden iyiye yaklaştığı için acaip heyecanlıyım:)

 Ankara'dan Zerrin Hanım, torunu Eymen Yağız'ın doğumgünü için bir albüm rica etmişti. Ben de erkek bebek albümlerinde sıklıkla tercih ettiğim serileri kombinleyerek bu sevimli scrapbook anı albümünü hazırladım.

 Albüm 25cm*25cm ebatlarında ve 6 yaprak 12 sayfadan oluşuyor. Aslında daha az ya da daha çok sayfalı albümler de hazırlanabilir ancak standart olarak scrapbook albümlerde en çok tercih edilen sayfa sayısı 6.

Albümde interaktif bölümlerin yanı sıra, fazladan fotoğraf depolamaya uygun olarak bol miktarda cep ve kart mevcut. Ayrıca sayfaların üst kısmındaki ceplerde de daha büyük boy fotoğraflar için maxi kartlar mevcut. Albüm bu haliyle 100 den fazla fotoğrafa ev sahipliği yapabilir.

 Bir anı albümünü fotoğraf kadar güzelleştiren bir diğer şey; o fotoğrafa ilişkin kısa notlar almak ya da hikayeler yazmaktır. Hele bu albüm bir bebek albümü ise! Biliyorsunuz, bebeklerin ilk yılları, o bebeğin ilklerini kaydetmek için bir kere elinize geçebilecek bir fırsat. İlk banyosu, ilk dişi, ilk sözcüğü derken ortaya kaydedilecek pek çok detay çıkıyor. Scrapbook anı albümleri de, bu iş için biçilmiş kaftan.

Albümde yer alan fotoğraf kartlarının bir yüzü desenli, diğer yüzleri ise düz. Bu da desenli yüze yapıştırılan fotoğrafın anısını anlatabilmek için pratik bir seçenek. Albümü daha detaylı incelemek isterseniz videosu hemen aşağıda. Şimdiden keyifli seyirler, hoşçakalın:)