Herkese merhaba, nasılsınız? Bugün yine coptic-stitch metoduyla hazırladığım el yapımı bir defterle buradayım. Defteri, değişmeyen müşterilerimden Özlem Hanım'ın ressam bir arkadaşı için hazırladım.
Coptic-stitch metoduyla sayfaları bir araya getirme metodu oldukça keyifli bir iş, hatta resmen terapi. Bu işi sık sık tekrarlar ve elinizin alışmasına müsaade ederseniz, tv izlerken bile dikebilecek kadar ustalaşıyorsunuz.😌
Defterin kapağını boyutlandırırken havayla kuruyan kil kulladım ki bu işte değişmez markam Das. Şimdiye kadar beni hiç bir projede yanıltmadı. Boyutlandırdıktan sonra dekupaj tutkalıyla korumaya aldım ve ardından vernikledim. Sonra baktım bu güzel kadının biraz ışıltıya ihtiyacı var, onun için de boyutlu boyalar ve efekt veren tırnak cilaları kullandım.
Defterin arka kapağını, öndeki resimle uyumlu olacak şekilde seçtiğim akrilik boyaları fırçayla sıçratarak renklendirdim. Vernikten sonra çok hoş ve sanki altta kullandığım kağıdın kendi deseniymiş gibi doğal bir görüntü oluştu.
Defterin kapağında kadın resmi kullanınca, iç sayfalara eklediğim ceplerde de aynı konseptte resimler tercih ettim. Kapak içlerine cepler ve ufak notlar için etiketler ekledim. Son olarak defterin kapanması için ise ince, renkli lastik kullandım ve onu da kurdele ve metal aksesuarlarla süsledim.
Neler yaptığımı burada ne kadar anlatırsam anlatayım, hiç bir zaman bir video kadar aydınlatıcı olmuyor malum. Hemen aşağıda defterin kısa bir videosu var. İzlerseniz ve kanalıma abone olursanız çok mutlu olurum. Görüşmek dileğiyle, hoşçakalın.😊
Herkese merhaba! Günler ne çabuk geçiyor. Son yazımı yazalı bir aydan fazla olmuş, tarihlere bakmasam farkında değilim. Hayatım hem varlığıyla beni rahatlatan hem de bazen cidden bunalmama yol açan şaşmaz bir rutine bağlı. Yani aslında gün içinde yaptığım şeyler hep aynı ama Ela Masal okula başlayınca, saat konusunda ciddi bir disipline soktum kendimi. Önceden sabahları yedi buçuk gibi uyanırdım ve hemen hemen aynı zamanlarda Ela da kalktığı için önceliğim onun ihtiyaçları olurdu. Ama şimdi Ela'nın en geç sekiz buçukta okulda olması gerekiyor. Dolayısıyla spor, duş, hazırlanma gibi olmazsa olmazlarıma çok kısıtlı bir zaman kalıyor.
Bunu aşmak için kalkma saatimi beş buçuğa çektim. Her sabah etrafta çıt yokken uyanmayı çok seviyorum. Hava hala zifiri karanlık oluyor ama uyandıktan 10 dakika sonra spora başladığım için uyku falan kalmıyor bende😂 Sonrasında bir duş, Ela'nın kahvaltısı (Çünkü okulda kahvaltı etmeyi sevmiyor😒), hazırlanması, kendimi hazırlamam falan derken neredeyse uçarak okula varıyoruz. Ela'yı bıraktıktan sonra adliye işlerini halledip büroya geçiyoruz. Varsa duruşmalara giriyoruz, yoksa kahvaltımızı yapıp günlük görüşmelere başlıyoruz. Gün içinde açılacak davalar, icra takipleri, müvekkil görüşmeleri falan derken dört-dört buçuk gibi bürodan çıkıp Ela'yı almaya gidiyoruz. Bu arada yolda market vs. alışverişini de yapıyoruz.
Ela'yı alıp eve geçiyoruz. Ev ve okul arası araçla 10 dk. Eve gelir gelmez yine elbette İlk işim Ela😊 Ben banyosunu yaptırırken eşim akşam yemeği hazırlıklarını yapıyor. Banyo faslından sonra yemek işini hallediyorum ve en geç altı buçukta akşam yemeğine oturmuş oluyoruz. Akşam 7-8 arası tekrar spor yapıyorum. Ela da bana eşlik ediyor. Yaklaşık 1 senedir jimnastiğe devam ediyor Ela, bu yüzden benimle takılmaktan epey hoşnut. Bu arada bir aylık çalışmam neticesinde amuda kalkmayı nihayet başardım, spagatta da az bir işim kaldı, yıl sonuna onu da bitirip kendime koyduğum son derece şahsi hedeflerimi tamamlamayı düşünüyorum😂😂😂
Sonrasında Ela yarım saat kadar tv izliyor, bazen etkinlik yapıyoruz, çokça saklambaç oynuyoruz derken yatma saati geliyor. Tuvalet, diş fırçalama, masal saati, yatak muhabbeti derken en geç onda uyumuş oluyor. Sonrasında eşimle çay faslı, belki bir film. Saat on bir gibi çalışma odasına geçiyoruz. Ben albümlerimle ilgilenirken eşim bilgisayarda oyun oynuyor ya da ertesi sabah için icra işlerini hazırlıyor. Saat bir buçuk gibi yatıyoruz.
Bir gün bu koşturmaca ile geçiyor ve bu kadar az uyumama ve bu denli düzenli yaşamama rağmen gün bana yetmiyor. Yetmiyor derken elimde iş kalıyor anlamında değil, "keşke fazladan birkaç saatim daha olsa, o zaman diliminde de başka bir şeyler yapardım." hayali kastettiğim. Bu arada Vatanım Sensin bitince yeni bir diziye başlamamıştım. Şimdi atv'de yayınlanan Şahin Tepesi'ni izliyorum.Yayından falan kalkmazsa, akşamları albüm yaparken bana eşlik etmesinde bir sakınca yok yani. (Bu arada Ebru Özkan benim her zaman çok çok beğendiğim bir isim, sanırım tüm projelerini izledim. Zerrin Tekindor'un ise havası yeter, 50 yaşında aynen böyle görünmek istiyorum😂)
Yazıya başlarken niyetim kısacık bu iki el dikişli defter ve folyolardan bahsedip kaçmaktı, konu ne ara günlük rutine geldi, izlediğim diziden bahsetmek de nereden çıktı, bu sizi niye ilgilendirsin, inanın fikrim yok. Gerçi buraya kadar okuyan olur mu, ondan da pek emin değilim. Neyse artık, olan oldu:)
Bu sevimli projeleri öğretmenler günü hediyesi olarak Ela'nın okulundaki psikoloğu Özge Hanım ve öğretmeni Leyla Hanım için hazırladım. Çok beğendiler saolsunlar, keşke o anki mutluluklarını da sizlerle paylaşabilseydim... Güle güle kullansınlar💙 Defter tamam da bu folyolar ne işe yarar derseniz, mesela kısa bir geziye çıktınız, folyonun sol tarafında fotoğraf kısmına o geziden seçtiğiniz fotoğrafları yapıştırıp, diğer cep kısımlarına ise aldığınız bilet vs. gibi hatıraları saklıyorsunuz. Ceplerdeki kart ve etiketleri ise bu el yapımı deftere yazdığınız gezi anılarınızı şenlendirmek için kullanıyorsunuz. Dikkatli bakarsanız, folyonun orta kısmında pembe bir lastik var. El yapımı defteri bu lastiğe takıyorsunuz ve böylece folyoları hem bir defter tutucu hem de mini bir gezi günlüğü/albümü olarak kullanabiliyorsunuz.
Albümlerin ve folyoların kısa bir videosunu ekledim aşağıya. İzlerseniz ve kanalıma abone olursanız sevinirim. Bu arada blogum ve kanalım hintliler arasında çok popüler, izleyicilerim arasında da en az sayıda olanlar Türkler maalesef. Bu müthiş milli destekle yürür giderim diyorum, beni kimse tutamaz.😉
Herkese merhaba! Marmaris'ten dünyalar tatlısı Su Hanım'ın isteğiyle, Kıbrıs'ta yaşayan ve henüz evlenen arkadaşı için bir albüm hazırladım. Son anda albümün yanına onunla uyumlu bir de defter rica etti. Albümü daha sonra paylaşıcam ama önce defteri göstermek istiyorum.
El yapımı defterler hazırlamayı gerçekten çok seviyorum. Hiç abartmıyorum, ilkokuldayken bile, iğne-iplik ve kağıt üçlüsü ne zaman elime geçse kendime hemen bir defter yapardım. Hatta sadece ben değil, yakın arkadaşlarımın tamamı benim gibi defter yapmayı çok severdi. Elbette çok muntazam olmazdı yaptıklarımız ama bir gün sonra okulda birbirimize göstereceğimiz anı sabırsızlıkla beklemenin keyfi muazzamdı:) Düşünüyorum da artık her yerde karşılaştığımız stickerlar yeni yeni satılmaya başlamıştı ve bir kaç günlük harçlığımızla ancak satın alabileceğimiz kadar pahalıydı. O yüzden defterlerimizi, o çok nadide stickerları kullanarak, renkli kalemlerle yaptığımız kenar süsleriyle doldurarak hazırlardık. Ay ne günlermiş!
El yapımı deftericoptic stitch metodu ile ve mumlu ip kullanarak hazırladım. Bu konuda Youtube'da onlarca video bulabilirsiniz. Başta zorlansanız bile -garanti veriyorum- eliniz alıştıkça sürekli yapmak istediğiniz harika bir terapiye dönüşüyor.
A5 boyutundaki el yapımı defterde, vintage görüntüsünü yakalamak için minik ahşap aksesuarlar, çeşitli mühürler, eskitme mürekkepleri ve cep oluşturmak için yine vintage desenli kartlar kullandım. Vintage çalışmalarımın tamamında, ahşap, albüm ya da defter fark etmez, ışıltı kullanmayı çok sevdiğimden kapak ve sayfa kenarlarında vazgeçilmezim olan simli ve boyutlu boncuk boyalardan faydalandım.
Defterin çok kısa bir videosu hemen aşağıda. Videoyu izlerken kanalıma da abone olursanız beni çok mutlu edersiniz. Herkese iyi tatiller, hoşçakalın!
.jpg)
