Bir Buket Mutluluk

Herkese merhaba, nasılsınız? Tatile çıkmadan araya son bir yayın sıkıştırmak istedim. Yarın bu saatlerde Kaş yollarında olmayı ve bir süreliğine de olsa Ankara'nın curcunasından uzaklaşmayı planlıyorum.💃

 

Bu arada birkaç şey var, yazmazsam çatlarım. Arkadaşlar, biz malum aşıyla büyümüş br toplumuz. Bugüne kadar pek çok hastalığı aşı sayesinde yendik. Bazen düşünüyorum, eskiden daha cahil olmamıza rağmen daha mı sağduyuluyduk, o yüzden mi birlikte daha kolay hareket ediyorduk acaba? Cehalet böyle toplumsal bir mutluluk ve topyekün bir sağlık mı bahşediyordu acaba bünyelerimize? Zira artık bilgiye ışık hızında ulaşabilmemize rağmen aşı gibi son derece basit bir mantığa ne diye karşı çıkılıyor, anlamış değilim. Bana şu an üçüncü doz hakkı verilse, yarım saat sonra hastanedeyim. Bireysel anlamda bağışıklık kazanıyoruz, kazanmaya da devam edeceğiz aşılarla. Ama aşıyı reddedenler aramızda nefes alıp verdikçe bu virüs de bizimle yaşamaya devam edecek. Daha kötüsü, bu süreç uzadıkça virüs sürekli şekil değiştirecek, mutasyona uğrayacak ve yapılan aşıların da bir yerde güncellenmesi, daha sonra herkesin tekrar tekrar bu yeni aşılardan olması gerekecek. Tam bir kısır döngü. Yapılması gereken tek şey, çok hızlı bir şekilde herkesin, istisnasız aşılanması.

Bu arada orman yangını, sel felaketi, ülkeye kontrolsüz dalış yapan ve geleceğimize nasıl bir darbe vuracağı belirsiz mülteci akını, pandemi gibi ağır bir süreçten çıkan ve hızla yoksullaşan ülkemizde hala karnı aç yatan insanlar verken yurtdışına "yardım" adı altında gönderilen milyon dolarlar, felaketlere o mesajı gönderenden bin kat fazla üzülmeme rağmen, her ay dünya kadar vergi ödüyorum, yıkılan evi yeniden yapmak niye benim derdim olsun dedirten ve asgari on lira dilenen yardım smsleri, her gün biraz daha boğan, sıkan, nefes alacak yer bırakmayan korkunç ve hiç bitmeyen bir gündem var ülkede. 

 

Bir solukta saydığım bu başlıkların hepsi, benim gibi, sizin gibi vatandaşlık görevini layıkı ile yerine getiren herkesin sırtına ağır birer yük. Düşünüyorum, liyakatın olmadığı her yerde çuvallamışız. Oysa biraz önlem ve dikkatle şu saydığım dertlerin hiçbirine sahip olmayabilirdik. Seçimler ve sonuçlar kısacası.. Umarım en kısa zamanda topundan kurtuluruz ve gerçek anlamda feraha çıkarız. 

 Adet yerini bulsun, biraz da ismiyle müsemma, scrapbook mini albümden bahsedeyim.Vintage temalı, bol eskitmeli, romantik kapaklı bu güzel scrapbook anı albümünü, Manisa'dan sevgili Neslihan Hanım için hazırladım. Albüm 20cm*20cm boyutlarında, 6 yaprak 12 sayfadan oluşuyor. Albümde interaktif bölümler, büyüklü-küçüklü cepler, ekstra fotoğraflar için depolama alanları, fotoğraf kartları ve etiketler mevcut. Bu albümde kullandığım punch, benim her zaman favorilerimden. Kullanıldığı yere de çok romantik bir hava veriyor.

 

 Albümün videosu hemen aşağıda, izler ve kanalıma abone olursanız çok sevinirim. Desteğiniz için şimdiden teşekkürler. Videoyu göremiyorsanız, ilk fotoğraf sizi videoya götürecek.

 

 

Son olarak korku filmi gibi izlediğimiz , o tomruklar olmasaydı ne köprü yıkılacak, ne de sular taşacak, akan suyun yatağına ev mi yapılır diye isyan ettiğimiz sel felaketinde hayatını kaybeden tüm canlara Allah'tan rahmet, geride kalanlara sabır diliyorum...

Eylülün En Güzel Günü

Yeni yılın ilk postundan herkese merhaba. Ne yıldı ama! Koca bir senenin bu kadar hızlı geçmesi inanılır gibi değil ama bitti işte. Kaş'ta geçirdiğimiz izole yaz tatilimizden sonra dayanamayıp Kasım'da tekrar gittik. Ben Antalya'nın güneşini ayrı yağmurunu ayrı severim ve Kasım'da Antalya herşeyi ile o kadar güzeldi ki... İşte bu iki kaçamak haricinde, ömrümüzden giden bu bir yılın büyük bir kısmının boşa geçtiği gibi bir his var içimde...Bu durumun tek çaresi Kaş'a taşınmak sanırım.😋

Bu albümü taslaklara attığımda aylardan eylüldü. Bir türlü sıra gelmeyince, yayınlanması bugüne kaldı. Gerçi havalara bakarsanız hala eylül gibi.  Hani hatırlar mısınız, bundan 30 yıl önce, ilkokuldayken ozon tabakasındaki deliğin giderek büyüdüğünü anlatırdı öğretmenlerimiz. Kutuplardaki buzulların eriyeceğini, Hollanda, Londra gibi pek çok önemli merkezin sular altında kalacağını uzak bir masal gibi dinlerdik. Bu konunun işlendiği dersi o kadar net hatırlıyorum ki... Şimdi "The child is grown, the dream is gone." naraları atmayı çok isterdim ama elimizde hepi topu bir "Hayaldi, gerçek oldu." klişesi var. Gerçi dünyanın haşmetini, kudretini düşününce, bir ozon deliğiyle, sera gazlarıyla ya da bilimum doğal hayat katlediciliğimizle baş edememesi de ne bileyim, çok da yakıştıramıyorum şahsen kendisine😄 Şaka elbette, cidden uykumu kaçırıyor aslında bu konu. Mesela bundan üç sene önce, tam da bu günlerde kardan yollar kapanmış, Ela'nın kreş tatil olmuş, gönderememişiz. Dün ofiste sıcaktan camları açıp oturdum yahu. Tamam yaza hepimiz bayılıyoruz da, kışsız olur mu? Nisan gelince artık tüm ağaçları don vurur, herşeye zam gelir, susuzluk, su kesintisi, hijyen olmayınca baş gösterecek başka hastalıklar... Bu, insanı içine girdap gibi çeken deli düşünceler zincirini bildiniz, dimi? Evet duramıyorum, düşünmeden duramıyorum maalesef.😂

Bu kadar düşünmenin sonucu, geçen hafta kollarımda ve sırtımda minik minik kabarcıklarla uyandım. Kaşıntı yok, acı yok ama bir döküntü olduğu belli. Üçüncü günün sonunda bir düzelme olmayınca doktora gittim. Tahliller normal çıktı ama teşhis Rosea oldu. Bayağı güllü olmuşum da haberim yok. "Stres yapma" dedi, "olur öyle" dedi, bir kutu hapla gönderdi beni doktor.😆

Scrapbook albüme gelirsek...Bazen albümlerle isimleri birbirini o kadar iyi tamamlıyor ki, yapan ben olduğum halde kendimi bir seyirciden farksız hissediyorum. Yani albüm çoktan kendi kapağına vs. karar vermiş de ben üzerine gelmişim gibi. Bu da o albümlerden biri bence. Geçenlerde şöyle bir geriye dönüp baktım, bakmakla da kalmayıp saydım. Aşağı yukarı 7 yılda, 500'ün üzerinde albüm ve defter yapmışım. Tabi yeni nesil bilmez, dolar o zaman 3 liraydı, her ay Amerika'dan beni inanılmaz mutlu eden son çıkan malzemelerden alıyordum. Ahh, o amazon kolilerini açmak kadar özlediğim çok az şey var hayatımda.😂 En son siparişimi, sağolsun Handan Amerika'ya gittiğinde kaldıkları otele gönderttim de, gelirken getirdi minnoşlarımı. Özetle, tüm albümlerim ayrı birer hikaye benim için, hemen hepsiyle ilgili bir anım var çünkü hepsi hayatımın bir bölümüne dahil oldu. 3 günde tamamladıklarım, uykusuz kaldıklarım, parçalayıp en baştan yaptıklarım, ama hep çok sevdiklerim. Albümlerim benim için bir üründen çok daha fazlası ve umarım gittikleri yerde de sahiplerinin unutulmaz anılarına ev sahipliği yapıyorlardır. Albümün videosu hemen aşağıda, izleyip kanalıma abone olursanız çok mutlu olurum. 😌

Tekrar görüşünceye kadar kendinize iyi bakın, hoşçakalın!

Elif & Eren Scrapbook Anı Albümü

Herkese merhaba! Geçenlerde aynı zamanda Ela'nın eski kreşinin sahibi olan arkadaşımız Y. Bey'le görüşüyoruz. Eşi acil doktoru, kendisi de hem sağlık turizmi hem kreş alanında faaliyet gösterdiğinden en son corona haberleri için sağlam bir kaynak aynı zamanda. Geçen yıl Mart ayında eşi ve baldızıyla İtalya'ya gitmişlerdi. Vatikandan müzelere, pizzacıdan konsolosluğa kadar maşallah her yeri gezdiler.😀 Neyse bunlar ülkeye döndükten birkaç gün sonra çok fena grip belirtileri göstermeye başlamışlar. İki yaşındaki çocukları ateşlenmiş ve çocukla ilgilenen anneanne o kadar kötü olmuş ki ambulansı arayıp kendisini hastaneye kaldırtmış. Tam o aralar influenza salgını vardı, hatırlarsınız. Dolayısıyla hastaneye gittiklerinde influenza deyip, bildiğimiz grip ilaçlarını yazıp eve yollamışlar. Çünkü coronadan kimsenin haberi yok henüz. Bu arada yakın çevreleri, kreşteki öğrenciler, öğretmenler ve sayamayacağım kadar arkadaşı, görüşmelerinden bir kaç gün sonra rahatsızlanmaya başlamış. Virüsü yaymak için çok organize bir çalışma bence😊

Uzun ve oldukça ağrılı/acılı bir 10 günden sonra toparlanmışlar. Peki neredeyse bir buçuk sene sonra corona atlattıklarını nereden öğrenmişler derseniz, doktor eşi görevi gereği antikor testi yaptırırken arkadaşımız da yaptırmış. Ve tataaam! İkisinin de bağışıklık seviyesi oldukça yüksek çıkmış. Buradan da anlıyoruz ki corona aslında epeydir hayatımızda.  Zira bahsettiğim tarihten coronayı ilk duyduğumuz zamana kadar zatürre vb. hastalıklardan ölenlerin sayısı da azımsanmayacak kadar yüksek. Normal yaşama dönelim diye kaldırılan izinleri de düşünürsek devletin de sürü bağışıklığına gittiği çok açık. Bir de artık hastaneye başvuranlarda ateş belirtisi olmaması, hafif kırgınlık şikayetiyle gelenlerin sayısının artması da, pek çok kişinin virüsü ayakta geçirdiğini gösteriyor. Bütün bu bilgiler ışığında ne yapıyoruz peki? Maskeleri fırlatıp bulduğumuz ilk coronalı arkadaşa yapışıp şapur şupur öpüyoruz ki havalar hazır sıcakken, çok da eylüle kalmadan bir an önce hastalanıp sıramızı savalım😂😂

Şaka şaka, virüsün kime ne yapacağı tam bir muamma elbette arkadaşlar, dileyelim de bize gelene kadar aşısı, iğnesi, ilacı bulunsun. Biz de virüsü mümkünse şırıngadan alalım başka bir konaktan değil. Aslında bu da midemi bulandıran başka bir detay. Şahsen virüsün herkesten bir şeyler taşıdığına inancım oldukça sağlam, sizce de çok iğrenç değil mi?😖

Ben de albümleri bahane edip içimi dökmeye iyi alıştım yalnız. Fotoğraflarla konu tamamen ayrı telden çalıyor.😂 Bu vintage scrapbook anı albümünü hazırlayalı epey oldu aslında. Sevgili Elif Hanım ve erkek arkadaşı Eren Bey için çalışmıştım. Albüm 20cm*20cm ebatlarında, 6 yaprak 12 sayfa. Her zamanki gibi bol bol kart, interaktif sayfa ve cep içeriyor. Albümün detaylarını izlemek isterseniz videosu hemen aşağıda. Şimdiden herkese keyifli seyirler, sağlıklı günler:)

Havacılık Temalı Scrapbook Mini Album

Herkese merhaba, nasılsınız? Normalleşebildiniz mi? Sizi bilmem ama biz haftaiçi evden işe işten eve moduna geçtik, haftasonları ise halen karantinadayız. Kalabalıklara girmiyoruz, market harici kimseyle yanyana dahi gelmiyoruz ve yakınlarımız dahil kimseyle görüşmedik henüz.

Pandemi süresince ekran karşısında saatler geçirdik, yapılan açıklamaları takip ettik ve netice olarak her ne kadar ilk haftalarda bazı bilim kurulu üyelerinin "ne maskesi yeaaa, bu virüs gribin biraz daha ağırı sadece" şeklindeki söylemlerine rağmen artık hepimiz maske takmanın bu illetten korunabilmenin ilk ve en önemli şartı olduğu konusunda hemfikiriz sanırım. Hal böyleyken halen bazı uzaylıların maskeye direnmesini, buldukları her fırsatı halay çekmek, asker yollamak ya da taziye ziyaretinde bulunmak için kullanmalarını anlayamıyorum.

Siz de merak ediyor musunuz? Ülkemizde ilk vaka ortaya çıktığında, hani şu çok saygıdeğer olan, evden çıkmadığı halde yurtdışından ülkeye giriş yapan, tüm yetkililerin nasıl takdim edeceğini şaşırdığı, ismini vermediği ama tüm insani özelliklerini sıraladığı yüce şahsiyet ve ailesinden ilk haberdar olduğumuz zamanlar, bildiniz değil mi? Mesela hemen o gün sağlam bir sokağa çıkma yasağı uygulansaydı, o süreçte maske vs. stoğu yurtdışına gönderilmek yerine ülkemiz için saklansaydı, yurtiçi-dışı uçuşlar bu kadar vakit kaybedilmeden ve topyekun kaldırılsaydı ve tüm bunlara bilinçli olmanın sorumluluğuyla gönlümüz razı gelseydi, acaba bugünkü tablo nasıl olurdu? Cevabını asla bilemeyeceğiz maalesef.

Bugünlerde vaka sayısı yine yükselişte. Olayları dikkatle izleyen ve bir hafta on gün öncesinden bugünleri görenler için sonuç hiç de şaşırtıcı değil. Gerçekten çok farklı bir zaman diliminden geçiyoruz. Yapılan saçmalıkların yanında verilen emekler de ortada. Şahsen evde geçirdiğim dört ayın, camdan izlemekle yetindiğim en güzel mevsimin boşa gitmesini istemiyorum. Ben 6 yaşında ele avuca sığmaz bir çocukla dört duvar arasındayken, birilerinin evde sıkıldık bahanesiyle pikniğe gitmesini ve virüsü her yere bulaştırmasını kabul edemiyorum. Maskeye on dakika dayanamadığı için virüs kapanların, bu sıcakta bilmem kaç kat kıyafet ve maskeyle işini yapmaya çalışan doktorları meşgul etmesini kabul edemiyorum. Hepimizin üzerine düşen yükümlülükler var ve bir kısmımız buna uyarken diğerleri kafasına göre yaşarsa, bu illetten asla kurtulamayız. Lütfen MASKEMİZİ TAKALIM, maskemizi AĞZIMIZA VE BURNUMUZA DENK GELECEK ŞEKİLDE takalım. (Tuvalet eğitimi gibi ciddi bir eğitim lazım bazılarına çünkü!) Maske takamıyorsak evde kalalım. Ellerimizi her fırsatta yıkayalım, ellerimiz kirliyken yüzümüze dokunmayalım. Ve lütfen ama lütfen kalabalık yaratmayalım, toplanmayalım, bir süre daha teknoloji ile hasret gidermeye devam edelim. Özellikle gençler, tüm parkları istila etmiş durumdalar, ev hanımları ise apartman olarak toplanıp pikniğe gidiyorlar.😱😱😱

Pandemi şikayetlerimin ufak bir kısmını döküp rahatladığıma göre, bu güzel scrapbook albümden bahsedebilirim. Daha önce de pek çok kez çalıştığımız Elif Hanım THY dış hatlarda kabin amiri, albümü doğum gününde alacak olan eşi ise pilot. Sektör havacılık olunca, albüm konsepti de buna uygun oldu. Albüm sonu ise, Elif Hanım'ın eşine vereceği kıymetli bir müjde için ayrıldı.😊

Sağlıklı günlerde tekrar görüşmek dileğiyle, hoşçakalın.✋

Scrapbook Mini Album

Herkese merhaba! Manisa'dan Hacer Hanım için hazırlamıştım bu albümü yıllar önce. Baktım yeni albümlerden eskilere sıra gelmiyor, klasörlerden birini rastgele açtım ve karşıma bu albüm çıktı. Ela Masal iki yaşındaymış. Videonun sonuna doğru da tatlı bir giriş yapmış, kıyamadım kesmeye, anı olarak bıraktım.💓

Scrapbook yapmaya başlayalı altı yıl oldu. Bu süre zarfında kendim ve ailem için toplamda yalnızca üç albüm hazırladım. Elbette müşterilere hazırladığım, "bunun aynısından bir de bize yapsam" dediğim pek çok albüm oldu. Ancak albümler tamamlanıp sahiplerine ulaştıkça bu his azaldı. Daha doğrusu albümler gitti ama o albümü yaparken sahip olduğum anılar bana kaldı ve yine o albümle işaretlenip kaydedildiklerinden aynı şeyi bir kez daha yapmak anlamsızlaştı. Tıpkı bu albümün videosunu çekerken Ela Masal'ın araya girişi, şarkı söyler gibi "anne" deyişi gibi. Albüm içine koyulacak bir anım yok, çünkü benim için albümün kendisi bir anı haline gelmiş durumda.

Scrapbook albüm yapmak, ciddi manada bir malzeme stokunu zorunlu kılıyor. Bunun en büyük kalemini de kağıt ve kartonlar oluşturuyor. Ama tüm hobi çeşitleri gibi, scrapbook da dallanıp budaklanmaya oldukça müsait. Örneğin bir albümde dantel ya da kumaş kullanıyorsunuz ve o andan itibaren gördüğünüz her kumaş, dantel, kurdele, ip vs. sizin için potansiyel bir "ben bunu albümde kullanırım" objesine dönüşüyor.

 Metal aksesuarlar, tutkallar, yapıştırıcılar, boncuklar, pullar, taşlar,  yapma çiçekler, eskitme mürekkepleri, milyon çeşit delgeçler, zımbalar, mühürler, etiket ve çıkartmalar, kesim makineleri, sonra onların kalıpları-ben işin başında Amerika'dan dijital bir kesim makinesi aldığımdan kalıp işine hiç bulaşmadım😉- boyalar, simler, pırıltı veren, matlaştıran, ısı tabancasıyla kabaran, doku veren ya da boyutlandıran ürünler ve daha sayamayacağım çeşitlilikte binlerce üründen bahsediyorum. Hepsi ve daha fazlası hobi odamda mevcut. Yalnız ufak bir sıkıntı var ki o da benim tek hobimin scrapbook olmaması. Yani tüm bu malzeme çeşitliliği çarpı benim hobi sayım, odamın dağınıklık kat sayısını veriyor olabilir.😁 Ela Masal da yavrum ne zaman okulda bir etkinlik yapsalar eve bir sürü kırpık kağıtla ya da karton kutuyla geliyor. Hele elini cebine atıp "Annecim, sana bir sürprizim var, bak ne getirdim, simli kağıt, albümlerinde kullanırsın" dediğinde tahmin edeceğiniz üzere eriyen Bahar'dan geriye pek de bir şey kalmıyor.💖

 Scrapbook albüme gelirsek, 20cm*20cm ebatlarında, 6 yaprak 12 sayfadan oluşuyor. Albüm bu haliyle 60-80 foto alabiliyor. Hacer Hanım oldukça sade ve vintage bir albüm rica ettiğinden, albümde ufak çiçek ve kelebekler dışında bir süsleme yapmadım. Kapağı da isteği üzerine boş bıraktım. Albüm videosu hemen aşağıda. İzlerseniz sevinirim. Hoşçakalın!🙋

Vintage Mini Album

Herkese merhaba! Nasılsınız? Aylar önce Dilber Hanım için hazırlamıştım bu scrapbook albümü. Eskiden albümü hazırlar, hemen aynı hafta yayını yapardım. Siparişler yoğunlaşınca ipin ucu bir noktada kaçtı. Hangi albüm kimindi, ne zaman hazırlamıştım, sırası neydi derken tamamladığım albümlerle yayınladığım albümler arasındaki fark açıldı maalesef.

Aralıksız neredeyse altı yıldır kişiye özel scrapbook albüm hazırlıyorum. Aralarda çok niyetlensem de, ilk hazırladığım iki albüm haricinde, ailem ya da kendim için hiç albüm yapmadım.Hiç fırsatım ya da kendime sırf bir albüm hazırlama lüksü için harcayacağım bir vaktim olmadı. Bu durumdan şikayetçi değilim elbette ama hazırladıklarım arasında bu keşke bizim olsaydı dediğim pek çok albüm oldu, ne yalan söyliiim😂😂😂

Scrapbook mini album, 20cm*20cm ebatlarnda. Ortalama 80 fotoğraf kapasiteli.Ancak bu sayı kullanıma bağlı olarak artabilir ya da azalabilir elbette.

Scrapbook anı albümünde 13cm*18cm fotoğraf kartlarının yanı sıra büyük ceplerin içerisinde hemen hemen sayfa boyutunda büyük kartlar ve etiketler de yer alıyor.  Scrapbook albümlerin güzel yanı, gördüğünüz her alana fotoğraf yapıştırabiliyor olmanız. Bu da pek çok anının tek bir albümde depolanabilmesi demek.😊

Albüm videosu hemen aşağıda. Videoyu izleyip kanalıma abone olmayı unutmayın lütfen ki yeni videolar için motive olabileyim. Keyifli seyirler, hoşçakalın🙋