Herkese merhaba, nasılsınız? Tatile çıkmadan araya son bir yayın sıkıştırmak istedim. Yarın bu saatlerde Kaş yollarında olmayı ve bir süreliğine de olsa Ankara'nın curcunasından uzaklaşmayı planlıyorum.💃
Bu arada birkaç şey var, yazmazsam çatlarım. Arkadaşlar, biz malum aşıyla büyümüş br toplumuz. Bugüne kadar pek çok hastalığı aşı sayesinde yendik. Bazen düşünüyorum, eskiden daha cahil olmamıza rağmen daha mı sağduyuluyduk, o yüzden mi birlikte daha kolay hareket ediyorduk acaba? Cehalet böyle toplumsal bir mutluluk ve topyekün bir sağlık mı bahşediyordu acaba bünyelerimize? Zira artık bilgiye ışık hızında ulaşabilmemize rağmen aşı gibi son derece basit bir mantığa ne diye karşı çıkılıyor, anlamış değilim. Bana şu an üçüncü doz hakkı verilse, yarım saat sonra hastanedeyim. Bireysel anlamda bağışıklık kazanıyoruz, kazanmaya da devam edeceğiz aşılarla. Ama aşıyı reddedenler aramızda nefes alıp verdikçe bu virüs de bizimle yaşamaya devam edecek. Daha kötüsü, bu süreç uzadıkça virüs sürekli şekil değiştirecek, mutasyona uğrayacak ve yapılan aşıların da bir yerde güncellenmesi, daha sonra herkesin tekrar tekrar bu yeni aşılardan olması gerekecek. Tam bir kısır döngü. Yapılması gereken tek şey, çok hızlı bir şekilde herkesin, istisnasız aşılanması.
Bu arada orman yangını, sel felaketi, ülkeye kontrolsüz dalış yapan ve geleceğimize nasıl bir darbe vuracağı belirsiz mülteci akını, pandemi gibi ağır bir süreçten çıkan ve hızla yoksullaşan ülkemizde hala karnı aç yatan insanlar verken yurtdışına "yardım" adı altında gönderilen milyon dolarlar, felaketlere o mesajı gönderenden bin kat fazla üzülmeme rağmen, her ay dünya kadar vergi ödüyorum, yıkılan evi yeniden yapmak niye benim derdim olsun dedirten
ve asgari on lira dilenen yardım smsleri, her gün biraz daha boğan, sıkan, nefes alacak yer bırakmayan korkunç ve hiç bitmeyen bir gündem var ülkede.
Bir solukta saydığım bu başlıkların hepsi, benim gibi, sizin gibi vatandaşlık görevini layıkı ile yerine getiren herkesin sırtına ağır birer yük. Düşünüyorum, liyakatın olmadığı her yerde çuvallamışız. Oysa biraz önlem ve dikkatle şu saydığım dertlerin hiçbirine sahip olmayabilirdik. Seçimler ve sonuçlar kısacası.. Umarım en kısa zamanda topundan kurtuluruz ve gerçek anlamda feraha çıkarız.
Adet yerini bulsun, biraz da ismiyle müsemma, scrapbook mini albümden bahsedeyim.Vintage temalı, bol
eskitmeli, romantik kapaklı bu güzel scrapbook anı albümünü, Manisa'dan
sevgili Neslihan Hanım için hazırladım. Albüm 20cm*20cm boyutlarında, 6
yaprak 12 sayfadan oluşuyor.
Albümde interaktif bölümler, büyüklü-küçüklü cepler, ekstra fotoğraflar
için depolama alanları, fotoğraf kartları ve etiketler mevcut. Bu
albümde kullandığım punch, benim her zaman favorilerimden. Kullanıldığı
yere de çok romantik bir hava veriyor.
Albümün videosu hemen aşağıda, izler ve kanalıma abone olursanız çok sevinirim. Desteğiniz için şimdiden teşekkürler. Videoyu göremiyorsanız, ilk fotoğraf sizi videoya götürecek.
Son olarak korku filmi gibi izlediğimiz , o tomruklar olmasaydı ne köprü yıkılacak, ne de sular taşacak, akan suyun yatağına ev mi yapılır diye isyan ettiğimiz sel felaketinde hayatını kaybeden tüm canlara Allah'tan rahmet, geride kalanlara sabır diliyorum...
.jpg)
