Herkese merhaba! Nasılsınız? Bugün çok tatlı bir annenin, Canım Özlem Hanım'ın, dünyalar güzeli kızı İpek için hazırladığım bir scrapbook albüm paylaşmak istiyorum sizlerle. Bildiniz değil mi? Hani şu, şu ve şu albümlerde birlikte çalıştığım canım Özlem Hanım'dan bahsediyorum.💙
Anı albümü, İpek'in doğumundan 6 yaşına kadar olan dönemi kapsıyor. Özlem hanım renkli kişiliğini burada da konuşturarak gökkuşağı gibi bir albüm istedi benden. Ben de her sayfasında farklı taban kartonu kullanarak o rengarenk görüntüyü yakalamaya çalıştım. Kullandığım cıvıl cıvıl seri de hedefime maksimum uyum sağladı bence:)
Çiçek, kelebek, puantiye, pony atlar, peri kızlar, çıkartmalar vs. ile çok sevimli bir albüm oldu. Vintage albümleri çok sevmeme rağmen bu his çok olmuyor ama bu tarz albümleri hazırlamak gerçekten içimi açıyor, resmen kendime terapi oluyor bana. Akşam olsa da başına geçsem bir an önce diye saatleri saydığımı da itiraf edeyim bu arada. 😉
Sevgili İpek güle güle büyüsün, güzel annesi de içini mutlulukla doldursun. Albümün videosu hemen aşağıda, albüm detaylarını merak ediyorsanız izlemenizi tavsiye ederim. Keyifli seyirler!
Herkese merhaba! İstanbul'dan güzeller güzeli Selin Hanım, işadamı olan eşi için bir albüm rica etti. Ben de şarap koleksiyonu yapan, kendine ait bir mahzen kurma planı olan, dünya mutfaklarını seven, deniz mahsüllerini çok iyi pişiren ve sık sık yurtdışı seyahati yapan eşi için vintage bir albüm hazırladım.
Albüm 25cm*25cm ebatlarında , her zamanki gibi 6 yaprak 12 sayfadan oluşuyor. İnteraktif sayfalar, cepler, büyüklü-küçüklü bölmeler ve ceplerde yer alan kartlarla 100 den fazla fotoğrafın tamamını bu albümde toplamak mümkün.
Albümlerimi kişiselleştirirken metal aksesuarlardan ya da albüm sahibini niteleyen objelerden yararlanmayı seviyorum. Başta da belirttiğim üzere Selin Hanım'ın eşi tam bir şarap uzmanı ve iyi bir koleksiyoner. Ben de albümün bir sayfasını içi açılarak fotoğraf koyulabilen bir şarap şişesi ve salkım üzümler ile detaylandırdım ve bence albümün en çarpıcı kısmı da bu oldu.
Albümü daha detaylı incelemek isterseniz videolarımı izlemenizi tavsiye ederim. Bu albümün videosu da hemen aşağıda, şimdiden keyifli seyirler:)
Yıllar önce şurada
yine havayla kuruyan seramik hamurundan etiket ve süsler hazırlamış ve
paylaşmıştım. Havayla kuruyan seramik hamuru benim sürekli elimin
altında olan, en hızlı tükenen hobi malzemelerimden biri aslında. Çünkü
kullanımı çok pratik ve sonuca da çok çabuk ulaşan bir malzeme.
Siz de hamurla oynayıp stres atmak ve dahası eğlenceli vakit geçirmek isterseniz bence mutlaka denemelisiniz:) Mükemmel olmalarına gerek yok, ki zaten benim önceki etiketlerimle bunları karşılaştırdığınızda göreceksiniz; hamurun ne kalınlığının eşit olmasına ne de etiketin düz olup olmamasına dikkat ettim. Şekil verip kurumaya bıraktım, sonrasında da akrilik boyalarla renklendirdim.
Bu konuda kısa bir "nasıl yapılır" videosu hazırladım. Kanalıma da abone olursanız çok sevinirim. Keyifli seyirler!
Tüm hayallerin gerçek olduğu, herkesin umduğunu bulduğu, hayırlı, uğurlu, masal gibi bir yıl olsun. 2019 beraberinde bana, aileme, sevdiklerime ve canım ülkeme hep müjdeler getirsin. Şimdiden iyi seneler diliyorum arkadaşlar, hepimiz hazırsak hadi başlasın!🎄🎉😊😘
Herkese merhaba, nasılsınız? Belki bilenleriniz vardır, ben yeni öğrendim ve sizlerle de paylaşmak istedim. Geçen hafta, sabah Ela'yı okula bıraktık, iş yerine doğru yola çıktık. Yol gidiş geliş, ortada kaldırım var. Eşim birden yavaşladı, "kaldırımın hemen dibinde bir kedi var, sanırım yaralı"dedi. "Dönüp bakalım" dedim. İlk göbekten dönüp karşı yola geçtik. Eşim arabadan inip bakmaya gitti. Gerçekten yaralı bir kedi olduğunu ama kendisine kesinlikle dokundurmadığını söyledi.
Hayvan asfaltın üzerinde ve araçlar hemen yanından son hızla geçtiğinden oldukça tehlikeli bir noktada bulunuyordu. Nasıl alsak, ne yapsak derken, bir temizlik görevlisi eldivenli elleriyle hayvanı yoldan alıp güvenli bir yere koydu. Ama hayvan hem çığlık atmaya hem de ön ayakları üzerinde sürünerek ilerlemeye başladı. O anda fark ettik. Arka ayaklarının üzerinden muhtemelen bir araba geçmiş ve kırılmıştı. Kanaması da vardı. Bulunduğumuz yerde çok sayıda veteriner var ancak saatin erken olması sebebiyle hiçbirine ulaşamadık. Belediyenin bir hizmeti var mı acaba diye hızlı bir araştırma yapınca ALO 153- Mavi Masa'dan bu konuda yardım alabileceğimizi, hatta bir ambulansla yaralı hayvanın alınıp belediyenin kliniğinde tedavi edilebileceğini öğrendim. Hemen 153'ü aradık. Ancak Ankara'nın her yerine hizmet eden tek bir ambulans vardı ve o esnada pek çok farklı semtten ihbar gelmişti. Hayvanlar sırayla toplanıp merkeze getiriliyordu. Bu arada zavallı kedi, çamurlu toprağın üzerinde rahat edebilmek için sürekli hareket edip acısından bağırıyordu. Bulunduğumuz yer yeni yapılan bir inşaata çok yakındı. Orada çalışan işçilerden bir kutu rica ettik, onlar da hemen yardımcı oldular. Kediyi kutuya koyup ısınması için arabaya aldık. Çünkü çok duyarlı (!) bir vatandaş, kedinin sabahın erken saatlerinden beri orada olduğunu söyledi. Bu arada kediyi bulduğumuzda önünde birkaç parça kuru ekmek vardı. Yani o çok işlek yolda çarpan kişi fark etmedi ya da fark etti ama duramadı falan her neyse. Ama biri hem hayvanı görmüş hem de önüne ekmek bırakmış ve arkasını dönüp gitmiş. Hayır trafik kazası geçirsek hangimizin aklına yemek yemek gelir ki? Arkadaş vicdanını rahatlatmış o an için ve çekip gitmiş. Kedi sıcağı görünce biraz rahatladı, kendisini sevmemize izin verdi. Bu arada 153'ü aramaya, hayvanın durumunun acil olduğunu anlatmaya devam ettik. Nihayet ambulans geldi ve hayvancağız tedavi için merkeze götürüldü.
Yaralı bir hayvana bu şekilde faydanız dokunursa, öğleden sonra saat 3-4 arasında arayarak bilgi alabiliyorsunuz. Biz aynı gün aradık ancak tedavisi devam ettiğinden bilgi verilmedi. Birkaç gün sonra aradığımızda ise kalça kemiğinde ve ayaklarında kırık, bir diğer ayağında ise ciddi bir ezilme olduğunu öğrendik. Operasyon için durumunun biraz daha düzelmesi gerekiyormuş. Tedavisi tamamlandıktan sonra ise ambulansla alındığı noktaya tekrar bırakılıyormuş.
Önümüzdeki günlerde hava ciddi manada soğuyacak. Lütfen elinizin yettiği canlılardan yardımınızı esirgemeyin, üşenmeyin, ne olacak demeyin. Bu yaralı kedinin ambulansa alınırken bize bir bakışı vardı, içine insan kaçtığına ve bize teşekkür ettiğine yemin edebilirim. Sabah sabah beni hüngür hüngür ağlattı sıpa ama, o bakışı her şeye değerdi...
Herkese merhaba! Günler ne çabuk geçiyor. Son yazımı yazalı bir aydan fazla olmuş, tarihlere bakmasam farkında değilim. Hayatım hem varlığıyla beni rahatlatan hem de bazen cidden bunalmama yol açan şaşmaz bir rutine bağlı. Yani aslında gün içinde yaptığım şeyler hep aynı ama Ela Masal okula başlayınca, saat konusunda ciddi bir disipline soktum kendimi. Önceden sabahları yedi buçuk gibi uyanırdım ve hemen hemen aynı zamanlarda Ela da kalktığı için önceliğim onun ihtiyaçları olurdu. Ama şimdi Ela'nın en geç sekiz buçukta okulda olması gerekiyor. Dolayısıyla spor, duş, hazırlanma gibi olmazsa olmazlarıma çok kısıtlı bir zaman kalıyor.
Bunu aşmak için kalkma saatimi beş buçuğa çektim. Her sabah etrafta çıt yokken uyanmayı çok seviyorum. Hava hala zifiri karanlık oluyor ama uyandıktan 10 dakika sonra spora başladığım için uyku falan kalmıyor bende😂 Sonrasında bir duş, Ela'nın kahvaltısı (Çünkü okulda kahvaltı etmeyi sevmiyor😒), hazırlanması, kendimi hazırlamam falan derken neredeyse uçarak okula varıyoruz. Ela'yı bıraktıktan sonra adliye işlerini halledip büroya geçiyoruz. Varsa duruşmalara giriyoruz, yoksa kahvaltımızı yapıp günlük görüşmelere başlıyoruz. Gün içinde açılacak davalar, icra takipleri, müvekkil görüşmeleri falan derken dört-dört buçuk gibi bürodan çıkıp Ela'yı almaya gidiyoruz. Bu arada yolda market vs. alışverişini de yapıyoruz.
Ela'yı alıp eve geçiyoruz. Ev ve okul arası araçla 10 dk. Eve gelir gelmez yine elbette İlk işim Ela😊 Ben banyosunu yaptırırken eşim akşam yemeği hazırlıklarını yapıyor. Banyo faslından sonra yemek işini hallediyorum ve en geç altı buçukta akşam yemeğine oturmuş oluyoruz. Akşam 7-8 arası tekrar spor yapıyorum. Ela da bana eşlik ediyor. Yaklaşık 1 senedir jimnastiğe devam ediyor Ela, bu yüzden benimle takılmaktan epey hoşnut. Bu arada bir aylık çalışmam neticesinde amuda kalkmayı nihayet başardım, spagatta da az bir işim kaldı, yıl sonuna onu da bitirip kendime koyduğum son derece şahsi hedeflerimi tamamlamayı düşünüyorum😂😂😂
Sonrasında Ela yarım saat kadar tv izliyor, bazen etkinlik yapıyoruz, çokça saklambaç oynuyoruz derken yatma saati geliyor. Tuvalet, diş fırçalama, masal saati, yatak muhabbeti derken en geç onda uyumuş oluyor. Sonrasında eşimle çay faslı, belki bir film. Saat on bir gibi çalışma odasına geçiyoruz. Ben albümlerimle ilgilenirken eşim bilgisayarda oyun oynuyor ya da ertesi sabah için icra işlerini hazırlıyor. Saat bir buçuk gibi yatıyoruz.
Bir gün bu koşturmaca ile geçiyor ve bu kadar az uyumama ve bu denli düzenli yaşamama rağmen gün bana yetmiyor. Yetmiyor derken elimde iş kalıyor anlamında değil, "keşke fazladan birkaç saatim daha olsa, o zaman diliminde de başka bir şeyler yapardım." hayali kastettiğim. Bu arada Vatanım Sensin bitince yeni bir diziye başlamamıştım. Şimdi atv'de yayınlanan Şahin Tepesi'ni izliyorum.Yayından falan kalkmazsa, akşamları albüm yaparken bana eşlik etmesinde bir sakınca yok yani. (Bu arada Ebru Özkan benim her zaman çok çok beğendiğim bir isim, sanırım tüm projelerini izledim. Zerrin Tekindor'un ise havası yeter, 50 yaşında aynen böyle görünmek istiyorum😂)
Yazıya başlarken niyetim kısacık bu iki el dikişli defter ve folyolardan bahsedip kaçmaktı, konu ne ara günlük rutine geldi, izlediğim diziden bahsetmek de nereden çıktı, bu sizi niye ilgilendirsin, inanın fikrim yok. Gerçi buraya kadar okuyan olur mu, ondan da pek emin değilim. Neyse artık, olan oldu:)
Bu sevimli projeleri öğretmenler günü hediyesi olarak Ela'nın okulundaki psikoloğu Özge Hanım ve öğretmeni Leyla Hanım için hazırladım. Çok beğendiler saolsunlar, keşke o anki mutluluklarını da sizlerle paylaşabilseydim... Güle güle kullansınlar💙 Defter tamam da bu folyolar ne işe yarar derseniz, mesela kısa bir geziye çıktınız, folyonun sol tarafında fotoğraf kısmına o geziden seçtiğiniz fotoğrafları yapıştırıp, diğer cep kısımlarına ise aldığınız bilet vs. gibi hatıraları saklıyorsunuz. Ceplerdeki kart ve etiketleri ise bu el yapımı deftere yazdığınız gezi anılarınızı şenlendirmek için kullanıyorsunuz. Dikkatli bakarsanız, folyonun orta kısmında pembe bir lastik var. El yapımı defteri bu lastiğe takıyorsunuz ve böylece folyoları hem bir defter tutucu hem de mini bir gezi günlüğü/albümü olarak kullanabiliyorsunuz.
Albümlerin ve folyoların kısa bir videosunu ekledim aşağıya. İzlerseniz ve kanalıma abone olursanız sevinirim. Bu arada blogum ve kanalım hintliler arasında çok popüler, izleyicilerim arasında da en az sayıda olanlar Türkler maalesef. Bu müthiş milli destekle yürür giderim diyorum, beni kimse tutamaz.😉
Herkese merhaba! Antalya'dan Julia Hanım'ın bir yaşındaki oğlu Leon için çalıştığım kocaman bir mini albümle karşınızdayım:) Julia Hanım, oğlunun farklı ülke ve şehirlerde geçen ilk bir yılına ait yüzlerce fotoğrafı tek bir yerde toplayacak özel bir tasarım rica etti. Ben de scrapbook tekniklerinde sık rastlanan ancak boyut itibariyle bir örneği daha olmayan bu erkek bebek fotoğraf albümünü hazırladım.
Albüm, her bir yüzeyi 30cm olan bir küp aslında. Küp açıldığında ortaya çıkan toplam 5 bölümden dördünü, Leon'un ilk bir yılının üçer aylık dönemlerine ayırdım. Ortadaki bölüm ise doğum günü kutlamalarında çekilen fotoğraflar için.
Albüm 30 yaprak, 60 sayfadan oluşuyor ve bu haliyle 500'den fazla fotoğraf alıyor. Albümün içine bir de ufak hatıraları depolamak için şirin bir kutu ile anıları kaydedebilmek için el yapımı bir defter hazırladım. Benim için dört başı mamur, muazzam bir çalışma oldu. Bu kadar sayfayı doldurabilmek için toplam 2 ay boyunca ciddi bir beyin fırtınası yaşadığımı belirtmeliyim:)
Albümün tüm fotoğraflarına blogda yer vermem imkansız ancak her bir bölüm için çok kısa videolar hazırladım. İzlemenizi çok isterim:) Gitmişken kanalıma da abone olmayı unutmazsanız süper olur. Şimdiden keyifli seyirler, hoşçakalın!
.jpg)
