Deniz Temalı Anı Albümü

Herkese merhaba! Nasılsınız görüşmeyeli? Bende değişen pek bir şey yok, aynı yoğunluk devam ediyor. Aslında şu an kendime şaşırıyorum. Ela Masal yokken ne kadar çok boş vaktim varmış, şu an tamamen boş gelen -burada yazar ulaşamadığı ciğeri kötülüyor da olabilir elbette- işlere ne uzun saatler harcıyormuşum, hayret doğrusu!

 

Eşimle çocuksuz günlerimizden bahsederken hep o zamanlar bekardık, bekarlık günlerimiz falan derim. Saatlerce uyuduğum, canım ne isterse yediğim, ne bileyim neredeyse koca bir hafta sonunu sırf cilt bakımıma ayırdığım, süslenip püslenip gezdiğim, en büyük derdimin yüzümde çıkan bir sivilce olduğu, eşimle yaz akşamlarında açık havada deli gibi spor yaptığımız günlerin üzerinden sanırım bir asır falan geçti.

Çünkü anladım ki evlilik;  ancak çocuktan sonra  gerçek, tam zamanlı ve ciddi manada hayata yetişmeye ve sürekli bir şeyleri yetiştirmeye çalıştığım yoğun, yorucu ve bir o kadar da yeni, bol sürprizli, keyifli bir şeye dönüştü. 

 

 Yalana gerek yok, zor geldiği zamanlar yok mu, yığınla! Eskiye dair özlediğim şeyler yok mu, bir sürü! Ama hangisi derseniz tereddütsüz bugünü seçerim. Hem de 2 yıldan fazla bir süredir en uzun uykumun sadece bir kereye mahsus 5 saatlik bir uyku olmasına, yine 2 senedir sinemada tek bir film bile izlemememe, spor hayatımın tek başıma ve elimde kitabımla koşu bandı üzerinde sınırlanmasına, Ela Masal hala anne sütü aldığı için farkında olmadan artık besin konusunda çok seçici birine dönüşmeme, endişenin artık çok tanıdık bir duygu olmasına, kendimi neredeyse aklıma getirmeyip beynimin otomatik olarak hep ve sürekli sadece bir kişiye odaklanmasına, cilt bakımını ayda bir şanslıysam yapıp tırnak kesmek için dahi ekstra zaman yaratmaya çalışmama rağmen! 

Kendime bakıyorum da  nerede o çocuk sesine tahammül edemeyen, gördüğü her çocuktan bucak bucak kaçan ve asla çocuk yapmayacağım diyen ben, nerede şimdi Ela Masal'ın her annem menim (benim) deyişinde eriyip biten, bir anda yavrusunun neye ihtiyacı olduğunu şıp diye anlayıp 20 ayda sanki 100 yıldır anneymişcesine tecrübe sahibi olan ben!

Baksana, daha asıl konuya girip albümden tek kelime etmedim, bu bile benim hayatımı özetleyen bir durum aslında:) Ne yapalım, normal yazılara vakit ayıramayınca, albüm bahanem oluyor, çenem düşüyor:)

Bursa'dan Zehra Hanım için hazırladım bu deniz kokan albümü ve defteri. Albüm 25cm*25cm ebatlarında, 6 yaprak 12 sayfa. Yine bol interaktif sayfalı, cepli, deniz temalı desenleri ve aksesuarları bol bol kullandığım, buz gibi soğuk günlere inat yaz güneşi gibi sıcacık bir albüm oldu.

Aslında bu albüm çok daha güzel fotoğrafları hak ediyordu. Ama hava o gün o kadar kapalı, öyle karanlıktı ki video çekmem mümkün olmadığı gibi fotoğraflar da bol grenli oldu maalesef.

Sayfalardan şu yukarıda gördüğünüz son değil ama sona kalan sayfa. Değişik bir şeyler yapsam, ne yapsam derken aklıma basit bir yelkenli çizip, onu da cebe dönüştürme fikri geldi. Desenli kağıda hemen çizdim, kestim. Kendir ipini yapıştırıp üzerine minik flamalar astım. Sonra da hepsini simle hareketlendirdim. 

 Her bir sayfa aynı zamanda yukarıya doğru açılan cepler şeklinde tasarlandığından, neredeyse sayfa boyunda büyük fotoğraf kartları içeriyor. Ayrıca ekstra fotoğraf depolamak da mümkün bu ceplere. 

Bu da albümün tamamen el yapımı olan defteri. Coptic stitch denilen yöntemle bir araya getirdim sayfaları. İlginiz varsa denemenizi tavsiye ederim, gerçekten çok zevkli bir uğraş.

Şimdilik benden bu kadar. Bir sonraki yayında görüşünceye kadar kendinize iyi bakın, hoşçakalın:)