Boyutlu Scrapbook Anı Albümü

 

Herkese merhaba, nasılsınız? Bilgisayarın başına yayın paylaşmak için ne zaman otursam, konu dönüp dolaşıp covide geldiğinden pek de yaratıcı olamıyorum maalesef. Siz de farkındasınızdır, ilk zamanlar televizyondan takip ederken konu bize uzaktı bir şekilde, çünkü çevremizde ya da ailemizde virüse yakalanan kimse yoktu. Ama aylar geçti ve çember giderek daraldı. Şimdi komşumuzun babası, iş arkadaşımızın annesi, müvekkilimizin amcası derken artık virüs her yerde ve herkese şimdiye kadar olduğundan çok daha yakın. 

Ofiste mümkün mertebe görüşme yapmıyoruz, bütün işlerimizi online platformlar üzerinden yürütmeye çalışıyoruz. Kalabalıklara girmiyoruz, vakit geçirmek için bisikletlerimizi alıp kendimizi Eymir'in kuytularına atıyoruz. Bugün geldiğimiz noktadan sonra maske takmayan ya da takmış gibi yapan insanların cidden problemli olduklarını düşünüyorum. Geçenlerde bir duvar yazısı gördüm ve aynen katılıyorum. "Maskeyi donunuz gibi düşünün, nasıl ki herkesin içinde donunuzu indirmiyorsanız, maskenizi de indirmeyin."😂 Daha etkili nasıl anlatılır, bilemiyorum.

 

Dün Kızılay'a gitmemiz gerekti. Yürüyüşümüzü görseniz, gerçekten gülmekten yerlere yatarsınız. Maske kullanmayan bir kaç cengaver haricinde genel olarak herkes maskeli. Sorun maske takmaya sigara molası verip yolun ortasından aheste aheste yürüyen ayaklı bacalar! Sislerin içinde başımı ne tarafa çevireceğimi şaşırmışken maskemin içinde resmen duman tadı aldım! Bence sigara dumanı da virüsü yaymak için ciddi bir araç, keşke caddelerde, sokaklarda, özellikle hareket halindeki kişilerin sigara içmesi yasaklansa...

Bu arada bizim online dersler ilk etapta 4 ders olarak başladı. Şimdiden iptal olmuş durumdayız. Çünkü ders süresince evdeyiz, derslerden kalan zamanda işleri yetiştirmek için resmen koşuyoruz. Sekiz saat olursa, okullar hiç açılmazsa -ki bu gidişle çok zor-o zaman halimizi düşünemiyorum.

Bu sene tatile çıkmama kararı almıştık ancak neredeyse dört ay evden dışarı çıkmayınca geçen senelerde yaptığımız gibi yine Kaş'tan bir villa kiraladık. Biz normalde de insanlarla içiçe, kalabalık tatillere çıkan, otel seven bir aile değiliz. Yıllardır da izole tatil fikri bize çok uygun olduğu için tercihimizi bu yönde kullanıyoruz. Sonra düşündük, neden olmasın dedik ve nihayet iki gün sonra bizi Ankara'da kimsecikler bulamaz.😁

Bu tatlış vintage scrapbook albümü Sevgili Sümeyye için hazırlamıştım. Kullandığım serideki renkler inanılmaz uyumluydu ve ortaya çıkan sonuç da beni memnun etmeye yetti. Albümün videosu hemen aşağıda. İzler ve hazır oraya kadar gelmişken kanalıma da abone olursanız, beni çok mutlu edersiniz. Herkese sağlıklı ve mutlu günler dilerim.

Nefes Bebek Scrapbook Anı Albümü

Herkese merhaba, nasılsınız? Düşünüyorum da herhangi bir şey için endişlenmeden, lay lay lom şeklinde geçen bir hayat nasıl olurdu acaba? Bitmiyor gerçekten...Virüs kapar mıyız diye endişelendik, bir şekilde maske, eldiven, dezenfektan üçlüsüne alıştık. Çocuklara bulaşmıyor derken hem bulaştığını hem de çok ağır seyredebileceğini öğrendik. Bu defa çocuklara yüklendik, aman yanımdan ayrılma, aman hiç bir yere dokunma diye...Şimdi de okul zamanı geldi çattı. İlkokula başlayacak olanlar için pandemi sürecine uyum kapsamında 17 Ağustos'ta okullar açılıyor. Tabii bir değişiklik olmazsa...

 

Okul bu süreçle ilgili, yeni öğretim yılında olası senaryolar için bir program göndermiş. İlk senaryoya göre; çocuklar iki gruba ayrılacak ve haftanın üçer günü okula gidecekler. Evde kalan grup yine online eğitimle okula devam edecek. İkinci senaryoda okul yarım gün olacak, günün kalanında online olarak devam edecekler. Sonuncusunda ise okullar açılmayacak ve tüm eğitim online olacak.

Anaokulu döneminde online ders aldılar aslında ama toplamda 40 dakika süren o zaman diliminde çocukları ekran başında dikkatleri dağılmadan tutmak inanılmaz zordu ve şimdi yarım gün dahi olsa uzaktan eğitim ihtimali resmen kabus. Çalışan insanlarız, ofiste, ofis dışında aktif olarak bulunmak zorundayız. Bu durum haliyle beni endişelendiriyor. Tüm gün kızımı ekran başında tutmam imkansız. Zaten aylardır çocukları oyalamak, bitmeyen "peki şimdi ne yapayım" sorularına yetişmek için yeterince çatladık, etkinlik, oyun, evcilik konularında ordinaryus seviyesine ulaştık bence. Yazık bize😂 Daha önce de demiştim, bu pandeminin bana öğrettiği değil ama altını çize çize hatırlattığı yegane şey; okulun ne kadar kıymetli, biricik bir kurum olduğu. Tüm hayatımızı okul saatlerine göre planlıyoruz sonuçta, o olmayınca herşey tepetaklak.

Benim için derslerden, alacakları eğitimden daha önemli olan ise, kızımın yaşıtlarıyla vakit geçirip sosyalleşmesi. Aylardır anne-babayla birlikte olunca, çocuğun içinden olgun bir Mukaddes teyze çıktı resmen😂 Bu durumun bir an evvel değişmesi lazım.

 Özet olarak kafam ve duygularım çok karışık. Hem bir an önce okulların açılmasını ve normalmiş numarası yapacağımız hayatımızın başlamasını, hem de kızımın "güvenli bölgeden" hiç ayrılmamasını istiyorum. Okul kapısında ağlamazsam iyi, çünkü "iyi dersler" demek bir yerde "hadi virüsü kap da gel" demek gibi şu an benim için.😂

Bu tatlı scrapbook fotoğraf ve anı albümü Nefes bebek için hazırlandı. Çok uzun, sağlıklı ve mutlu bir hayatı olur inşallah. Albümün videosu hemen aşağıda. Videoyu izlemişken kanalıma da abone olursanız çok sevinirim. Görüşmek dileğiyle, hoşçakalın.