Ela Masal-3. Ay

Canım Yavrum,

Ben de hala inanamıyorum ama sen hayatımıza gireli koskoca bir 3 ayı geride bıraktık. Ne çabuk! Sen ne zaman doğdun, ne ara bu kadar hızlı büyüdün? Bazen artık ezbere bir hal alan altını değiştirme ya da gazını çıkarma işiyle uğraşırken, seni izlerken ya da kucağımda seninle gezinirken, nasıl anlatsam, ruhum içimden çıkıyor sanki ve bizi uzaktan izlemeye başlıyorum. Sonra aniden kendime gelip, bu masalın her şeyiyle ve tamamen bize ait olduğunun ayırdına varıyorum ve acayip mutlu oluyorum.
Yani diyorum ki, omuzumun üzerinden bakan boncuk gözlerin hem bu kadar gerçek dışı, hem de bu kadar tanıdık olduğuna inanamıyorum. Umarım aklımı kaçırmıyorumdur ama durum bu. Daha önce söylemiş miydim, seni çok seviyorum yavru kuşum...

Elacım, sen ilk doğduğunda, yeni bebeksin ya, haliyle yerine getirmemiz gereken bir sürü ritüel (!) vardı:) Biz de hem adettendir, hem de bir iki batıl inancı yerine getirip havamızı bulalım istedik ama kısmet değilmiş evladım:) Mesela doğumunun beşinci gününde düşürdüğün göbeğini, güzel bir üniversitenin bahçesine gömelim dedim. Ama sağ olsun, baban konuyu tamamen yanlış anlayıp göbeğini bizim arka bahçeye gömüvermiş. Müstakil ev hayatı yaşaman dışında bunun sana ne gibi katkıları olacağı meçhul. Hayır gömdüğü ağacın dibini Zeytin düzenli aralıklarla ve gayet organik yöntemlerle sulamıyor olsa neyse!  Affet, çocuğum:)
Sonra dediler ki, çocuğun ilk tırnağını kesince eline bozuk para tutuşturun, tuttuğu parayı da bir dilenciye sadaka olarak verin, çocuk zengin olur! Biz de hemen sana o pis paralardan birkaçını tutturduk, ertesi gün bir dilenciye vermek üzere baban paraları cebine koydu. Sonra ikimiz de unuttuk dilenci işini ama sonuçta paralar ayrı bir yerde ve güvendeydi. Eninde sonunda verecektik. Ama bir iki gün sonra babana sorduğumda aldığım cevap:"Bozuk yoktu, otoparka verdim ben o paraları." oldu. Anlayacağın yavrum, ana-babanın başı pek hoş değil bu batıl işlerle:) Bunları dinledikten sonra kırk uçurmanı falan hiç sorma, çünkü elekmiş, kummuş, taşmış bizi bozar evladım, üşeniriz bir kere. Bizim sana tek katkımız en temizinden, en samimisinden her gün okunan birkaç dua. Allah tüm kötülüklerden korusun seni ve diğer tüm çocukları.

Her gün ama her gün biraz daha büyüyorsun pattis kafalım:) Sen artık ne istediğini bilen, bunu gayet net çığlıklarla anlatabilen, sağlam karakterli, bayağı atarlı giderli minik bir cadısın:) Artık beni de babanı da tanıyorsun. Son bir ayda sayısız gülücüğe, iki kez içimizi eriten, gözlerimizden yaşlar getiren kahkahalarına şahit olduk. Tıpkı ultrason fotolarındaki gibi sağ yumruğunu yanağına ya da şakağına dayayıp uyuman ise doğduğunda beri sabit:)

Banyo yapmaya bayılıyorsun. Bayılmaktan kastım, bildiğin banyo keyfi yapman! Hem de dakikalarca, ayaklarını, kollarını çırpa çırpa, küvetteki tüm suyu babanla benim üzerimize sıçrata sıçrata:) Banyo bitti diye ağlayan kaç fil yavrusu ağızlı bebek var ki şu dünyada:)
Karnın acıktığında seni emzirmeden hemen önce yüzüme bakıp ağzını şapırdatmaya başlıyorsun. Bazen acele edip direkt tişörte dalıyorsun:) Ben biraz işi ağırdan alsam, ağzını çömçeleyip-en sevdiğim- içli içli ağlıyorsun. Süt canavarım benim, bir de şu kusmaların olmasa çok ama çok mutlu olacağım.

Senden başka en ufak bir şeyle uğraşmama, en çok da yemek yememe sinir oluyorsun. Çatalı tam da elime aldığım an başlattığın protestoların sayesinde artık daha fit bir anneye sahipsin bebeğim:)  Mesajın acık ve net, ya beni bu yapay ana kucağından derhal kaldırırsın, ya da aç kalırsın:) Ama olsun, sayende tek elle yaşamayı öğrendim tontişim. Meğer annelerin kolları upuzun olabilir, her yere uzanabilirmiş. Yeter ki, kucağında senin gibi bir can parçası olsunmuş:)

Elimden gelse, senin her ayın, her haftan, hatta her günün için destanlar yazardım ama kısa tarihimizde geride bıraktığımız üç ayı özetleyeceğim şu yazı için vakit bulmam bile bir mucize bebeğim. Çünkü yazıya başladığım tarihle bitirdiğim tarih arasında tam bir hafta var. Oohoooo, bu bir haftada sen büyüdün, kocaman bir kız oldun, agular yerini değişik duygu ve düşüncelerini anlatan uzun ve melodik cümlelere bıraktı, yüzüstü yatınca kafanı dik tutma işini ilerlettin, adetin olduğu üzere tam da pişik kremi sürerken annenin eline birkaç kez çişini yaptın, sonra pis pis sırıttın, açık havayı ne kadar sevdiğini, buna karşılık bizim büroyu ne kadar sevmediğini fazlasıyla belli ettin, daha neler neler...

Dünyanın en uzun yolundan gelip kucağıma düşen yavrum, annen seni sana anlatmaya devam edecek. O güne kadar sen de büyümeye ve hergün bir parça daha içimizi eritmeye devam et emi:) Sonuçta ha ayağını ağzına sokmayı öğrenmişsin, ha Amerika'yı keşfetmişsin, bünyemizdeki etkin aynı annecim:) Daha önce söylemiş miydim, seni çok çok çok seviyorum, seviyoruz...

Not: Maaşallah demek serbest, bol bol kullanınız, kullanmayanı uyarınız:)

Ahşap Boyama Dosyalık-2

Herkese mutlu bir hafta dilerim. Bir önceki yazımda bahsettiğim ahşap dosyalıklardan ikincisi ile karşınızdayım. İlkinin aksine bu objenin romantik ve vintage bir görüntüsü olsun istedim. Bunun için dosyalığı önce antik pembe ile iki kat boyadım.  Ardından seçtiğim graphic 45 desenleriyle dosyalığın ön ve iç kısımlarına dekupaj yaptım.

Dosyalığın kenar kısmında ise stencil ve rölyef pasta ile desen çalıştım.

Minik ahşap kelebekleri bej rengine boyadım ve ardından antiquin ile hem objeyi hem de kelebekleri eskittim. Eski bir dantel şeridi, objenin ağız kısmına yapıştırdım ve son olarak sprey vernikle vernikledim. Nasıl olmuş, beğendiniz mi?

Ahşap Boyama Dosyalık-1

İkeadan sık kullandığım dekupaj resimlerini organize etmek için iki adet ahşap dosyalık almıştım. Bunlardan ilkini paylaşmak istedim.

Dosyalığı önce ponpon fırçayı ıslatarak turkuaz, mavi, lacivert, beyaz ve siyah renkte akrilikle boyadım. Kullanacağım resimler marin temalı olduğundan, objenin fon kısmının da okyanusu andırmasını istedim. Bunun için ise ıslak süngerin sebep olduğu kabarcıklardan faydalandım. Daha önce ponpon fırça ile çalışan arkadaşlarım ne demek istediğimi anlayacaktır. Hani şu cam boyarken olmasını istemediğimiz kabarcıklar:)

Dekupaj resimlerinde görünen deniz canlılarını hamurla boyutlandırdım. Yine minyatür ahşap deniz canlılarını boyayarak objenin farklı noktalarına yapıştırdım.

Dosyalığın ağız kısmına iki kınnap ipini birbirine sararak yapıştırdım. İç kısmına yine uygun renklerde dekupaj kağıtları yapıştırdım. Su bazlı vernikle vernikledim. Yalnız böyle dar objelerin iç kısmını çalışırken acaip zorlanıyorum. Fırça zor giriyor, fırça girse elim girmiyor. Hazırlanan kağıtlar mutlaka ya birazcık kısa ya da birazcık uzun oluyor. Delirmemek elde değil:) Bunun daha kolay bir yolu varsa, reca ederim söyleyin:)

Dosyalıkların ikincisi ile en kısa zamanda görüşmek dileğiyle, hoşçakalın:)

Ahşap Boyamada Eskitme Teknikleri

Güzel yorumlarınız, içten dilekleriniz için bloguma uğrayan tüm arkadaşlarıma çok teşekkür ederim.  Neredeyse 24 saat aynı şeyleri, aynı sırayla yapmanın güzel olabileceğine hayatta inanmazdım. Hele aralarda agucuklar ve paha biçilmez gülücüklerle ödüllendiriliyorsanız tadından yenmiyor:) Hobilerime ayırdığım zaman azalsa da anne olmak muhteşem bir duygu bence ve dileyen herkesin bu duyguyu tatmasını isterim.

Takım olarak çalıştığım ahşap tepsi ve panoda iki farklı eskitme tekniği kullandım. Ahşap tepsiyi ilk olarak; mum eskitmenin en yakıştığı renk olan  çikolata kahveye boyadım ve ardından mumladım. Sonrasında bej rengine boyayıp eskitmenin yoğun olması için maket bıçağıyla rastgele kazıdım. Tepsiye dekupaj uyguladım ve antiquinle eskittim. Antiquin ile eskitme yaparken fırça ya da yumuşak pamuklu bir bez kullanabilirsiniz. Ben fırça kullandım. Objede eski görünmesini istediğim kısımlara, fırçayı kontrollü olarak sürdüm, fazla gelen kısımları ise bir bezle aldım. Objeyi son olarak su bazlı vernikle iki kat vernikledim.

Ahşap panoda ise yine mum eskitme, dekupaj ve hamur kabartma uyguladım ve mat sprey vernik ile vernikledim. Hamur kabartma için, dekupajda kullandığım resimlerden birer çıktı fazladan aldım ve boyutlu görünmesini istediğim kısımları detaylı olarak kestim. Kestiğim resme dekupaj tutkalı sürüp havayla kuruyan hamura yapıştırdım ve hamuru da kenarlarından kesip tekrar aynı tutkalla objeye yapıştırdım. Sahibi güzel günlerde kullansın.

Hasır Tabure Yenileme

Bir önceki yazımda bahsettiğim, sancılarıma eşlik eden ve anneannemin balkonundan gelen minik tabure bu işte.

Ahşap olan tüm kısımları kırmızıya boyadım, üzerine beyaz puantiyeler yaptım. Ütü masasının eskiyen süngerini, kat kat kesip aralarına boncuk elyaf koyarak taburenin üzerine yerleştirdim.

Bir zımba makinesi almıştık ama denememiştik. Eşimin yardımıyla önce süngeri, ardından tabureye göre kestiğim kumaşı tabureye zımbaladık.

Son olarak taburenin kenarlarına hazır danteli sıcak silikonla yapıştırdım. Minik kızım büyüyünce oturur artık:)

En Uzun Gün

21 Haziran 2014, bu yılın en uzun günü. Ama ben bu en uzun günü biraz daha erken yaşadım. Kızımız Ela Masal, 29 Mayıs Perşembe sabahı, saat 10.35'te, 3.390 kg ağırlığı ve 50 cm boyuyla dünyaya merhaba dedi ve 29 Mayıs hayatımın tartışmasız en uzun günüydü...

Çarşamba akşamı hafiften sancılarım ve kanamam başladığında, ben anneannemden aldığım eski bir tabureyi boyamakla meşguldüm. Aslında doğumun başladığını çok iyi biliyordum ama nedense ağırdan alıyordum. Tabureyi boyadım, puantiyelerini yaptım. Üzerini kumaşla kaplayacaktım ama ona enerjim kalmadı. Bu arada eşimle hastaneye gitsek mi gitmesek mi konusunu tartışıyorduk. Gece ikiye kadar bekledik. Aylardır kapağı açık duran hastane çantasını son kez kontrol ettim.  Uzun bir duş aldım. Nasılsa psikolojik olarak hiçbir zaman tam anlamıyla hazır olamayacaktım. Hiç değilse suyun gücüyle biraz olsun rahatlayayım istedim.
Eşim benden daha heyecanlıydı, arabayı da hızlı kullanıyordu. Bense ne kadar yavaş gitse, o süreç ne kadar uzasa o kadar iyi diye düşünüyordum. Doğumun başından itibaren her bebek bekleyen kadın gibi doğumun evrelerini, hastanede başıma neler gelebileceğini (!) yüzlerce kaynaktan okumuştum. Ama işte okumak başka şey, yaşamak başka:) Yol bitti, hastaneye geldik. Nöbetçi doktorun odasına çıktık, muayene etti ve doğumun başladığını, açıklığın 2cm., silinmenin %50-60 civarında olduğunu söyledi. Doktorumu arayarak durumum hakkında bilgi verdi. Doktorum sabaha kadar sürece müdahale edilmemesini, yalnız silinmenin hızlanması için ilaç verilmesini ve serum bağlanmasını söyledi. Eşim yatış işlemlerini yaptı ve odamıza çıktık.
Saat gece üç buçuktu. Bana çoktan lavman yapılmış, serum ve nst takılmış, ilaç verilmişti. Sancılar yavaş yavaş artıyordu ama dayanamayacağım kadar güçlü değillerdi. Daha önce eşimle kararlaştırdığımız gibi kimseye haber vermedik. Her şey yolundaydı ve denilene göre sabah bebeğimiz kucağımızda olacaktı. Bu arada saat başı açıklık kontrolü yapılıyordu ve bana yıllar kadar uzun gelse de açılma çok hızlı ve güzel ilerliyordu. Ben her kontrolde ısrarla ayağa kalkıp yürümek istediğimi, duşa girmem gerektiğini tekrar ediyordum. Hemşireler her defasında doktorumu arayıp isteğimi iletiyorlar, doktorum ise plasenta gebeliğin başından beri aşağı yerleşimli olduğundan ve açılma çok hızlı ilerlediğinden kordon sarkması durumunun yaşanmaması için izin vermiyordu. Sabaha karşı sancıların hem şiddeti hem de sıklığı artmış açıklık 9 cm'e ulaşmıştı. Eşim neredeyse tüm geceyi belime masaj yaparak ayakta geçirmişti. Bu arada sancılar arasında gelen, annemin sürekli bahsettiği tuhaf uyku ya da sızma halini ben de yaşadım. Gerçekten her iki sancı arasında çok derin uyuyordum ve her defasında çok acayip rüyalar görüyordum. Benim rüyaların production kısmı hep azametlidir ama bu kadar kalabalık cast ile ilk kez çalıştım:)  O uykular bir sonraki sancıya kadar dinlenmeme izin veriyordu. Sancı dalgası tüm bedeni alabora etse de bir anda geçip gidiyor ve tekrar uyuyordum. Tam çılgınlık hali. Neyse sabah oldu, güneş doğdu ve odanın kapısı açıldı. İçeriye doktorum ve bir hemşire ordusu girdi. Muayeneden sonra su kesemi patlattı ve suni sancı verilmesini söyledi. İşte benim için en yorucu ve acı veren kısım da o andan sonra başladı. Suni sancı bana dinlenme ya da uyuma imkanı vermeyecek kadar yoğundu. Artık ayağa kalkmama da duş almama da izin vardı ama sancılar o kadar şiddetliydi ki ben eşimin kollarında ve neredeyse sürünerek gidebildim banyoya. Hemşireler ara sıra gelip nst'ye bağlanmam gerektiğini söylüyorlar, ben her defasında 5 dk. daha suyun altında kalmak için yatağa bağlanmayı reddediyordum.  Öyle böyle duşta geçen bir saatin sonunda tekrar nst takıldı. Hemşirelerden biri geldi ve muayenenin ardından 9 aydır hep hayalini kurduğum şu cümleler döküldü ağzından: "Açıklık 10 cm., artık top sende, kesintisiz ıkınabilirsen dakikalar içinde doğum gerçekleşmiş olacak." Nihayet tüm hayallerim gerçekleşmişti, tam da istediğim gece sancılarım başlamış, hastaneye tam da istediğim gibi trafiğin olmadığı bir saatte rahat rahat ulaşmıştık. Bildiğin normal doğum yapıyordum ve açıklık 10. cm'di. Ama ben canımın bu denli yanacağını, gücümün bu denli tükeneceğini, bu kadar bağıracağımı, beni sakinleştirmeye çalışan eşime bu kadar sinirleneceğimi, bir ara nefesimi kesen baskıdan acaba pencereden atlasam kurtulur muyum diye düşüneceğimi, doktoruma vazgeçtim, sezeryan yapın diyeceğimi hayal bile edemezdim. Neyse ki benim dışımda herkesin aklı başındaydı:)

Sonrası çok hızlı gelişti. Önce odamla aynı katta olan doğumhaneye alındım. Korkutucu değil, tam aksine çok aydınlık bir odaydı. Kocaman pencerelerden gün ışığı vuruyordu her yere. Yerde bir ara bir pilates topu çarptı gözüme. Her tarafta hemşireler vardı. Doktorum sürekli ıkınmam için beni teşvik ediyordu. Bir ara herkes kendi arasında muhabbet etmeye başladı. İçimden "Allah'ım gerçekten yapayalnızım, bu çocuk nasıl doğacak" diye geçirdiğimi hatırlıyorum. Sonra doktorum ufak bir müdahaleye ihtiyacımız olduğunu söyleyip hemşirelerden birini yanıma aldı. Sancı dalgasının en şiddetli geldiği anda ben damarlarımı patlatırcasına ıkınırken hemşire de dirseğiyle kaburgalarıma yüklendi.  Bu arada doktorum "Bahar sakın kesme" diye bağırıyordu. O anda doğum acısından çok kaburgalarımdaki baskıdan dolayı öleceğimi düşündüm. Sonra bir anda bebeğimin önce başının ardından omuzlarının içimden çıkışını hissettim. Gözlerim hala kapalıydı ve karnıma koydukları ıslak, balık gibi şeye önce bakamadım. Doktorum "Bahar gözlerini aç, bebeğine bak" dedi. Vücudu kaygan bir sıvıyla kaplanmış, hafif bir çığlıkla ağlayan bebeğimi o anda hayal meyal gördüm. Sonra temizlemek için aldılar. Acıya o kadar duyarlı hale gelmiştim ki dikişten önce yapılan kıl inceliğindeki iğneyle sabrım tükendi ve doktorumdan yarım saatliğine de olsa uyumak için narkoz istediğimi söyledim ve mümkünse dikişlerin ben uyuduktan sonra atılmasını istedim. Anestezi uzmanı geldi. Ancak narkozdan önce doktorum bebeğin annesine getirilmesini istedi. Göğsüme yatırdılar kızımı ve gerçek anlamda ilk kez baktım yüzüne. Boyutlu ultrasonda gördüğümüz halinin aynısıydı ve bu nedenle sanki çok uzun zamandır tanıyormuşum gibi geldi. Öptüm bir kez, sonra tekrar götürdüler. Anestezi uzmanına "ne zaman uyurum?" dedim. "Hemen" dedi. "Peki ne zaman uyanırım?" dedim. Cevabı duyamadan uyumuşum:)
Sonra beni uyandırmaya çalışan hemşirelerin seslerini duydum. Gözlerimi açtığımda odamdaydım. Yatağın yanında bir beşik, içinde Ela Masal.  Eşimle o anda neler konuştuk, o bana ne dedi, ben ne cevap verdim, hiçbirini hatırlamıyorum. Kafamdaki bulutlar yavaş yavaş dağılırken, biz de acemi ve çiçeği burnunda ebeveynler olarak emzirme, gaz çıkarma, ilk kusmuk gibi büyüleyici detaylarla tanıştık. Süt meselesi ayrı bir yazı konusu ama bir bebeği besleyebilmek gerçek bir mucizeymiş, anladım.
Benim için kızımın doğumu, gebeliği ve gebeliğin getirdiği fiziksel değişiklikleri öylesine hızlı ve bıçak gibi kesti ki, sonrasında bu döneme ilişkin her şey ama her şey çok zaman önce yaşanmış bir  anıya dönüştü belleğimde. Son kalan 2.kg da giderse, uzun bir süre hatırlamayı düşünmüyorum zaten, tüm giysilerimi deli gibi özlemişim:)
Bizim doğum hikayemiz de böyle. Çok zordu, çok acıydı, ama açıkçası bu duyguyu yaşamadan ölmek istemezdim. Allah isteyen herkese, istediği zamanda evlat sahibi olmayı nasip etsin. Çünkü kendi bebeğinizin kokusunu bir kez aldığınızda, daha önce o koku olmadan nasıl yaşayabildiğinize şaşıyorsunuz...

Evmanya Rezaleti

Mayıs ayının başında Evmanya sitesinden bir alışveriş yaptım, yaptığıma yapacağıma pişman oldum. Hazır vakit varken tüm arkadaşlarımı ve bloguma uğrayan okuyucularımı uyarmak istedim.

Kısa bir süre önce yatak odasını değiştirdik. Eşim de takılarımın hepsinin ayrı ayrı yerlerde durduğunu, bir takı dolabı almamız gerektiğini söyledi. Fiyatlarını, modellerini inceledik. Evmanya'da kampanya varmış. Westinnhouse Yeni Nesil Aynalı Takı Dolabı olarak geçen ürünün bedeli normalde 249,99 TL iken, kampanya ile bu fiyat 149,99 TL'ye indirilmiş. Bu kadar uygun fiyatı bulmuşken kaçırmak istemedik ve sipariş verdik. Kargo ücretsiz olsun diye de ürünün hemen altında önerilen beşli pantolon askısından aldık. Ürünün Evmanya'da görünen resimleri şöyle:

Gördüğünüz gibi dolabın kapak üst kısmında oymalı bir bölüm var, içi komple kadife kaplı, kokular için ayrı bölümler düşünülmüş, kapısında anahtar-kilit ve kaliteli bir kulp göze çarpıyor. Bunun yanında diğer özellikler şöyle sayılmış:

Özellikler:

• Tamamı %100 el işçiliği
• %100 MDF üzeri lake kaplama
• İç döşeme:Saf hakiki kadife 
• Duvara kolayca monte edilebilir.
• Deformasyona su ve neme karşı dayanıklıdır.
• Tüm takılarınızı koyabileceğiniz özel bölmeleri bulunmaktadır.
• Çelik menteşe ile güçlendirilmiştir.

Açıklama:En yeni dekorasyon trendlerinden takı ve aksesuar dolabımızla mükemmel bir depolama çözümünün yanı sıra boy aynası ihtiyacınızı da karşılayarak odanıza hem düzen hem de şıklık katabilirsiniz. WESTİNNHOUSE Aynalı Takı ve Mücevher Dolabı insan ergonomisi göz önüne alınarak maksimum yarar sağlayacak şekilde, en son teknoloji ve titiz elişçiliği kullanılarak üretilir ve kalite kontrolü yapılarak tüketiciye sunulur.

İşte bu sayılanlara güvenerek kargomuzu beklemeye başladık. Siparişten 3-4 gün sonra kargo geldi. Ancak içinden sadece pantolon askısı çıktı. Yani hem kargo ücretsiz olsun diye o dandik askıyı almak zorunda bırakıldık hem de evmanyanın ürünleri ikiye bölerek iki kargo masrafını zaten göze aldığını, ücretsiz kargo durumunun tamamen hikaye olduğunu anladık. D&R, Morhipo, Avon, Butikbebe, Unnado ve daha pek çok siteden düzenli alışveriş yapıyorum. Kargo işlemlerinde böyle lakayıt bir tavır hiçbirinde görmedim. Neyse internet sitesinde pantolon askısı için "teslim edildi", takı dolabı için ise "tedarik ediliyor" ibareleri vardı ve teslimatın 14-15 Mayıs tarihlerinde yapılacağı yazıyordu. Ancak bu tarihlerde teslimat yapılmadığı gibi üye sayfamda herhangi bir bilgilendirici nota da rastlamadım.  Müşteri hizmetlerini aradık, ama tatmin edici bir yanıt alamadık. Genelde şuraya iletiyorum, şuradan size dönecekler, bilgileriniz alındı gibi klasik laflar edildi. Aklınıza gelebilecek pek çok bahane sıralandı, gün verildi ancak neredeyse ayın sonu gelmesine rağmen ortada hala dolap yok. Bunun üzerine eşim gece gündüz aramaya devam etti, ağzına geleni de söyledi ama pek bir işe yaramadı. En sonunda dayanamadık, şikayetvar.com adresine tüm durumu anlatan ve parasını almalarına rağmen ürünü göndermediklerinden dolayı haklarında dolandırıcılıktan suç duyurusunda bulunacağımızı belirten bir mesaj yazdık. Şikayet Evmanya'ya iletildikten 1-2 gün sonra, dolabı üreten ya da ithal eden firmadan, ismini hatırlamadığım bir bayan beni aradı. Defalarca özür diledi, Evmanya'nın hiç bir suçu olmadığını, tüm sorumluluğun kendilerinde olduğunu, anneler günü dolayısıyla pek çok sipariş aldıklarını ve yetiştiremedikleri için kargoda sıkıntı yaşadıklarını, ürünün hemen yarın kargoya verileceğini anlattı. Ben de tarafıma gereken bilgilendirilme yapılmadığını, muhatap bulamadığımızı, son derece kızgın ve pişman olduğumu, bir daha asla bu siteden alışveriş yapmayacağımı kendisine ilettim.

Bu kadar hengameden sonra ürün nihayet kargoya verildi ve 21 Mayıs'ta teslim aldığım ürün şu şekilde:

Bir kere ben bunca senedir ahşapla uğraşan bir insanım. Herhalde talaşları dökülen sunta ile mdf arasındaki farkı bilebilecek durumdayım. Yani iddia edildiği gibi dolapta mdf falan kullanılmamış. Dolabın malzemesi o denli kalitesiz ki, vidalamaya korkarsınız. Dış kapakta oymalı bir görüntü yok, gördüğünüz gibi dümdüz. İçi yine taahhüt edildiği gibi komple kadife kaplı değil. Takılar her kapak açılışında şangır şungur birbirine ya da dolaba çarpıyor. Bu yüzden kırılmasından korktuğum bir sürü takımı tekrar kendi takı kutularıma yerleştirdim. Kapakta kilit falan yok, kulp derseniz plastikten yapılmış ve daha ilk açışımda, iç tarafında görünmeyen bir çıkıntı elimi yaraladı. Ayrıca dolapta yer yer silindiği halde çıkmayan siyah lekeler var. Özetle; feci şekilde kandırıldık. Çok sinirlendim, hayal kırıklığına uğradım. Şimdi diyeceksiniz, iade et o zaman diye. Bunu da düşündüm ama şikayetvar.com sitesinde memnun kalmadıkları ürünü iade eden ama parasını aylardır alamayan insanları okuyunca iade etmekten vazgeçtim. Çünkü aynı stresi yaşayacak ne psikolojim ne de bu sürece ayıracak zamanım var. Ama doğumum bu kadar yaklaşmamış olsaydı hem savcılığa, hem hakem heyetine başvurur, sonuna kadar da zevkle uğraşırdım. Benim şahsi fikrim, Evmanya sitesinin ömrü uzun değil. Yani hem insanların parasını alıp hem de ürün göndermemek, TCK'da tanımlanan yüz kızartıcı suçlardan biri. Bu nedenle ticaretten anlamayan, basiretsiz davranan, müşteri memnuniyetinin ne anlama geldiğinden zerre kadar haberi olmayan Evmanya'yı şiddetle kınıyorum. Bir daha tövbeler olsun. Çevremdeki herkese de anlatıyorum. Blogger arkadaşlarımı da uyarıyorum, aman ha, bu siteden uzak durun. Vitrin var ama içerde mal yok, unutmayın.

Güncelleme: Firma yetkilisi bu yazı yayınlandığı gün beni arayarak, ürün gönderiminde bir hata olduğunu söyledi ve tekrar özürlerini iletti. Resimlerde ilk görünen dolap tarafıma iki gün sonra teslim edildi. Biz de bizdeki dolabı evmanyaya gönderdik. Son durum böyle, bilginize.
Güncelleme 2: Aradan iki sene geçmiş ve ben Evmanya ' dan hiç alışveriş yapmamışım. Müşteri temsilcilerinin bağlı olduğu Fatih Bey beni arayip kırgınlıgımın devam edip etmediğini sormak için aradı ve küçük bir hediyeyle birlikte tekrar üzgün olduklarını belirtti. Müşteri memnuniyetinin peşine ısrarla düştükleri için teşekkür ediyorum kendilerine.Ancak çabanın şahsi olduğu kanaatindeyim. Firma ile ilgili düşüncelerim halen aynı.