Vintage Memories Album

Herkese merhaba. Yine bir vintage albümle karşınızdayım. İstanbul'dan Nurdan Hanım için hazırladım bu albümü. Aslında ilk görüşmemizde eşiyle  evlilik yıl dönümleri için bir albüm istemişti. Ancak sırada bekleyen çok fazla sipariş olması ve benim tatil programım nedeniyle tarihi biraz öteledik ve yönetmen olan eşinin doğum günü için bir albüm hazırlamaya karar verdik.

Albüm 20cm*20cm ebatlarında, 6 yaprak ve 12 sayfadan oluşuyor. Sayfalar zarf şeklinde ve yanlara doğru açılıyor. Albümün yapımında mukavva, ağır gramajlı fon kartonları, scrapbook kağıtları, delgeçler, mühürler, aksesuarlar, kurdeleler gibi pek çok farklı malzeme kullandım. Tüm sayfaları, kartları ve aksesuarları distress ink kullanarak bol bol eskittim.

Yukarıda da bahsettiğim üzere, Nurdan Hanım'ın eşi yönetmen. Bu nedenle sayfalarda bunu anlatan detaylar kullandım. Bir cepli bir interaktif olacak şekilde ayarladığım sayfalar ise benim için artık bir klasik:)

Albüm 60 civarı fotoğraf alıyor. Ancak bunun dışında yan ceplere sergilenmeyen fotoğrafları depolamak da mümkün. Böylece daha fazla fotoğraf saklanabilir bu albümde.

Söylemeden geçemicem. Bu albümler sayesinde beni motive eden, gururlandıran, heyecanlandıran, acayip mutlu edip hemen yeni albümler yapma hevesi yaratan çok güzel mailler alıyorum. Normalde albümleri tamamlamak için 10 gün istiyorum. Gündüz çalıştığım ve Ela Masal ile ilgilendiğim için albümlere ancak akşam kızım uyuduktan sonra vakit ayırabiliyorum. Bu nedenle 10 gün; alışveriş, malzemelerin hazırlanması ve albümün tamamlanıp kargoya verilebilmesi  için şart. Ancak bu şartı sağlayamadığı için reddetmek zorunda kaldığım öyle güzel insanlar var ki, kendileri için önemli olan o tarih geçtikten sonra bile olsa benim yaptığım albümlerden birine sahip olmayı çok arzu ettiklerini ilettiler ve zamanlamayı tamamen bana bıraktılar.  Bu, bir insanın başına binde bir gelebilecek bir durumken benim başıma o kadar çok geldi ve beni öyle mutlu etti ki.  Yüzümü kızartan iltifatlarından bahsetmiyorum bile. Hepsine ayrı ayrı çok teşekkür ederim.

Nurdan hanım bu albüm için çok heyecanlıydı. Kargosu eline ulaştıktan sonra da beğenilerini iletti. Buradan genç çifte bir ömür mutluluklar diliyorum, hep güzel anılar biriktirirler umarım.

Yarın bayram. Hayatın her türlü acıya rağmen devam ettiğinin kanıtı. Herkese mutlu bayramlar, mümkün olduğu kadar... Görüşmek dileğiyle, hoşçakalın.

Vintage Düğün Albümü-Kutulu

Yayın falan yapasım yok açıkçası ama bu albümü görmek için bekleyen insanlara çok önceden verdiğim ve malum sebeplerden geciktirdiğim bir sözüm var. 

Ankara'dan Aysun Hanım ve müstakbel  eşi için hazırladım bu albümü. Albüm, 25cm*25*6cm ebatlarında, oldukça büyük bir albüm. 6 yaprak 12 sayfadan oluşan bu vintage albümü, hem büyük boy düğün resimlerini hem de 10cm*15cm standart boy fotoğrafları alacak şekilde dizayn ettim. Tam olarak kaç fotoğraf aldığını saymadım ama en az 60 fotoğraf aldığını rahatlıkla söyleyebilirim. 

Albümü artık bir klasik haline gelen bir sayfa cepli bir sayfa interaktif olacak şekilde çalıştım. Daha önce de bahsetmiştim. Her albümde illa ki olsun dediğim bir kaç çeşit interaktif sayfa var ve bazılarının ayarlamalarını yapmak, değişen albüm ölçülerine göre boyutlarını hazırlamak oldukça zor. Kağıt ve yapıştırıcı da kulansanız neticede bir mekanizma yaratıyorsunuz. Ama tüm o zorluklarla uğraşmak ve ortaya çıkan sonucu izlemek son derece keyifli. 

Vintage düğün albümünün sayfalarını her zamanki gibi yanlara doğru açılan zarf şeklinde hazırladım. Böylece sayfalarda sergilenmeyen fotoğraf ve notlar bu bölümde depolanabiliyor. Ayrıca cepli sayfalarda büyüklü-küçüklü pek çok fotoğraf kartı yer alıyor. Albüm sahibi bu kartları dilediği şekilde değerlendirebilir elbette.

Albümün cildini hazırlarken mukavva, sayfalarda ise ağır gramajlı fon kartonları ve farklı kalınlıktaki scrapbook kağıtları tercih ediyorum Bunun dışında kurdele, dantel, eva süngeri, delgeç, mühür, maşa raptiye, amerikan fermuarı, mıknatıs ve çeşitli aksesuarlar kullanıyorum. 

Aysun Hanım'ın isteği üzerine bu albümü de bir önceki albümüm gibi kutulu çalıştım. 30cm*30cm ebatlarındaki kutuda da yine albümle uyumlu scrapbook kağıtları, delgeç ve mühür kullandım.

Aysun Hanım'ın albümü beğeneceğini az çok tahmin ediyordum ancak beni son derece duygulandıran o derin ve güzel mesajı açıkçası beklemiyordum. Dediği gibi inşallah bebeklerinin albümünde de birlikte çalışırız. Buradan Aysun Hanım'a ve müstakbel eşine bir ömür mutluluklar diliyorum.

Aylan bebek ve gencecik şehitlerimize Allah'tan rahmet, acılı ailelerine başsağlığı ve sabır diliyorum. Allah, uğruna hiç kimsenin dökmediği kadar kan dökülen bu aziz ve mübarek ülkenin ve bu ülkenin bütünlüğüne inanan yurtsever vatandaşlarının yardımcısı olsun.Görüşmek dileğiyle.

Vintage Mini Albüm-Kutulu

Herkese merhaba. Bloga yazmayalı bir aydan fazla olmuş. Buralara uğrayamadım ama kuzenimin düğünü, tatil, kardeşimin ziyareti ve çeşit çeşit albüm yapımıyla geçen çok dolu, çok yoğun bir zaman dilimiydi benim için. Öncelikle albümlerime gösterdiğiniz ilgi için çok teşekkür ederim. Özellikle vintage albümüme yönelik çok sayıda mail aldım. Siparişlerin büyük çoğunluğu da bu yönde oldu. Şu aralar baktığım her şeyi kahve ve tonlarında görüyorum desem abartmış olmam sanırım:)

İstanbul'dan Hale Hanım için hazırladığım scrapbook mini albüm, 20cm*20cm*6cm ebatlarında. 6 yaprak 12 sayfadan oluşan albüme 10cm*15cm ebatlarında, minimum 60 fotoğraf sığdırmak mümkün. Albüm diğerlerinden farklı olarak, kendisiyle uyumlu şekilde hazırladığım 25cm*25cm ebatlarında bir kutuya sahip. Kutunun yapımında da yine kalın kartonlar ve scrapbook kağıtları kullandım. Bazı müşterilerim ahşap boyama yaptığımı fark etmiş ve albümleri için ahşap kutular da istediler. Böylece en sevdiğim iki hobimi tek bir çalışmada birleştirme şansım olacak ilerleyen günlerde.

Albüm sayfalarını her zaman olduğu gibi yana doğru açılan cepler şeklinde tasarladım. Böylece hem büyük fotoğraf kartlarını hem de diğer fotoğrafları depolamak için ekstra alan elde etmiş oldum.

Sayfaları bir cepli, bir interaktif olacak şekilde hazırladım. Bu şekilde çalışmak hoşuma gidiyor.  İnteraktif sayfaları maksimum 8-9 resim alacak şekilde hazırlıyorum ve üst üste gelen iki interaktif sayfanın albümün hem görselliğini hem de genel düzenini bozacağını düşünüyorum.

Albümü hazırlarken ağır gramajlı fon kartonları, scrapbook kağıtları, delgeçler, eva süngeri, kurdele, mumlu ip, çeşitli aksesuarlar, sticker ve etiketler kullandım.

Albümde Hale Hanım'ın bizzat hazırladığı grafiklere de yer verdim. Penguen, vespa, bisiklet temalı grafiklerin özel anlamlarının yanında albüme farklı bir hava kattıkları kesin:)

Yine bol görselli bir yayın oldu, farkındayım. Ama albüm paylaşımları yaparken kendimi tutamıyorum maalesef:) Neyse, bitmedi, devam ediyorum:)

Albümde farklı boyutta fotoğraflar için çok sayıda kart ve etiket de mevcut. Albümün sahibi, tamamına fotoğraf yapıştırabileceği gibi, dilerse fotoğraflara ilişkin minik notlar da alabilir. Neticede scrapbook dediğimiz şey; bir çeşit fotoğraflı günlük:)

Hala sayfamdaysanız ve beni buraya kadar sabırla okuduysanız teşekkür ederim. Evet albümler yapıyorum, kafam dağılıyor falan. Ama bu aralar ülkenin içinde bulunduğu duruma gerçekten inanamıyorum, çok çok üzgünüm. Bazı şeyleri anlamıyorum. Hiç bir şey normal gelmiyor ama herkes normalmiş gibi davranıyor. Yavrumu, yavrularımızı nasıl bir gelecek bekliyor bilmiyorum ve çok korkuyorum. Çocukluğumda kanıksadığımız, her gün şehit haberlerinin geldiği o kara günlere döndük. Kimse şaşırmıyor, kimse bağırmıyor, ülke ayağa kalkmıyor, günlük yaşam bir kenara bırakılıp kimseden hiçbir şey için hesap sorulmuyor. Kabullenemiyorum, hazmedemiyorum, anlamıyorum, anlamayacağım. Evlatlarını yok yere yitiren tüm anne-babalara başsağlığı ve sabır diliyorum. Yaşadığınız acıyı tahmin etmeye çalışmak bile kalbimi sıkıştırıyor. Allah yardımcınız olsun.

Mastit ve Plastik Tarak

Bu yazıyı yazmak için tam 13 ay geç kaldım. Hep aklımdaydı, yazmam lazım, belki benim durumuma düşen biri olur, benim gibi interneti talan eder ama hiç bir yol bulamaz da bu yazıyı okuyup rahata kavuşur diye ama işte öyle böyle aylar geçti ve nihayet anlatıyorum!

Ela daha dört günlüktü. Emzirmeye Ela doğar doğmaz başlamıştım elbette ve sütüm çok fazla olmasa da kolostrumun ne kadar kıymetli olduğunu bildiğimden içim rahattı. Sonuçta Ela emiyordu, hatta her yeni doğan gibi emerken uyuyakalıyordu ve ben onun karnı tok, mutlu mesut uykuya daldığını düşünüyordum. 

İşte tam dördüncü günün akşamı, annem, eşim ve ben oturuyoruz. Canım dondurma istedi. Biraz yedim ama annem fazla soğuk yemememi tembihledi. Ben yine de doyana kadar yedim galiba. Sonra yattım. Gece uyku esnasında, koltuk altlarımda hafif şişkinlik ve ağrı olduğunu hissettim ama hamladığımı falan düşündüm, çok üstünde durmadım. Sabah uyandığımda şişkinlik artmış ve hem koltuk altlarıma hem de göğüslerime doğru yayılmıştı.

Doğumun acısını, doğum gerçekleşirken insanın ne kadar tek başına kaldığını, kendimi ne denli yalnız hissettiğimi şurada anlatmıştım. İşte daha bu travmayı atlatamamışken, acı eşiğim yerlerdeyken, bu yoğun acıyla bir kez daha sarsıldım. Yani nasıl tarif etsem, saatler ilerledikçe göğüslerim hiç abartmıyorum bildiğiniz 90 derece köşeleri olan birer kareye dönüştü. Ama karelerin birer kenarı tam olarak koltuk altıma denk geliyordu. Bu nedenle de kollarımı yana indirmem, herhangi bir şeye uzanmam, hareket etmem mümkün olmuyordu..

Düşünün iki kolunuz havada, buna rağmen tüm damarlarınız ayrı ayrı cımbızlanıyormuşçasına müthiş bir acı ve ağrı çekiyorsunuz. Başınıza ne geldiğini bilmiyorsunuz ama kötü bir şeyler olduğunu da hissediyorsunuz. Hemen hazırlandık. Ela'yı annemle bıraktık ve doğum yaptığım hastaneye gittik. Acildeki doktor muayene ederken ağlamaya başladım. Artık hem ruhen hem fiziken öyle perişan haldeydim ki. Doktor hemen yukarıya haber verdi ve başka bir doktora yönlendirdi. O doktor da tek çarenin sütü tahliye etmek olduğunu, acısa bile sağmam gerektiğini söyledi ve hastane tipi göğüs pompalarından almamızı tavsiye ederek ayrıldı yanımızdan.

Ben göğsüme dokunamıyordum ki sağabileyim. Neyse, eve dönerken hemen bir tane aldık. Evde makineyi takıp denedim ama dediğim gibi acıdan, sızıdan, hareket edememekten pek de başarılı olamadım. Şişlik giderek artıyordu ve ben duş ve makine arasında gidip gelmekten telef olmuştum. Duş alırken su çok sıcak olursa sütün peynirleşip göğüsü tamamen tıkama ihtimali vardı, çok soğuk damarları büzüştürebilirdi.

Öğleden sonra artık iş çığırından çıktı. Tekrar hastaneye gitmek üzere arabaya bindik. Ama ben kolumu uzatıp da kendi kapımı kapatamadım. Göğüslerim tüm formunu kaybetmişti ve o kareler giderek koltuk altıma uzanan dikdörtgenlere dönüşüyorlardı. Hastaneye vardığımızda yürüyüşüm bile değişmişti, çünkü attığım her adımda elektrik çarpması gibi bir acı hissettiğimden resmen adım adım girdim içeri. Durumun vahametini görünce, beni doğum yaptığım katta bir odaya aldılar. Doğumuma giren hemşireler ve doktor geldi. Mastit başlangıcı olduğunu, vücudun daha kolostrumdan kurtulamadığını, göğsün sağılmasından başka bir yol olmadığını, eğer sağım yapılmazsa çok daha acı veren bir süreç yaşayacağımı, kesikler, iltihaplar offff....anlattılar da anlattılar... Tamam dedim, zaten başka da seçeneğim yoktu.

Hemşireler beni bağırta bağırta sağmaya başladılar. Sağma derken öyle nazik bir durum gelmesin aklınıza. Başparmaklarını göğsün üzerine diğer parmaklarını göğsün altına koyup, bu parmakları tam ortada birleştirmeye çalışıyorlardı. Durumun imkansızlığını anlatabildim umarım. Ha taşı iki parmağınızla ezmeye çalışmışsınız, ha mastit olmuş göğüsü. Tek fark ikincisinde canınızdan can gidiyor resmen. Neyse uğraştılar epey ama yok. Tıkanıklık vardı ve açılmıyordu. Elektrikli pompa takıldı ama acının yoğunluğundan bayılma noktasına gelince ara verildi. İşte hemşireler, makine, duş, hemşireler, makine, duş şeklindeki kısır döngü, derimin yüzülmesiyle ve hala belli belirsiz izi olan yaraların açılmasıyla mola aldı.

Ela hala evdeydi ve onun da sağmaya destek olması açısından yanımda olması gerekiyordu. Eşim gidip annemi ve Ela'yı hastaneye getirdi. Bebeğim küçücük, göğsüm taş değil bildiğin kaya kütlesi ve haliyle Ela'nın emmesi çok da verimli olmadı. Son olarak uyuşturucu kremlerle falan biraz daha sağdılar ve nihayet birkaç damla süt geldi. Artık hastanede kalmak istemiyordum çünkü tek yol sağmaktı ve bunu bir şekilde kendim halletmeliydim. Yani aynı doğum anındaki gibi yapayalnızdım. Hastaneler her zaman her derde deva değilmiş işte, tam aksine büyüklerin dediği gibi insanın kendi doktoru ilk önce kendisiymiş...

Eve geldik. Tam dört gün boyunca ne çektiğimi bir Allah bilir bir ben. Bu arada annemin arkadaşlarından, akrabalardan kaç kişiyi aradığını, eskilerden kaç kişiye danıştığını, koca karı ilaçlarından bin bir türlü hurafeye kadar neler neler anlatıldığını yazsam sayfalar yetmez. Tabii biz de internetten araştırıyoruz, bir kolay yolu olmalı bu işin diyoruz ama yok, yok, yok! Bu arada sağdıkça az miktarda süt geliyor ama bir saat sonra yine bezeler oluşuyor ve göğüs komple şişiyor. Tam dördüncü gün akşam kardeşim aradı bir telaş.

Özür üstüne özür diliyor, unutmuş, aklına gelmemiş. Bir sene önce bir arkadaşı mastit olmuş ve çözümü plastik tarafta bulmuşlar. Banyoda ılık suyun altında göğsü yukarıdan aşağı, biraz da bastırarak taramak gerekiyormuş. Tarağın dişleri orantılı aralıklarla göğse baskı yaptığından, o düğümler, bezeler illa ki çözülüyormuş. Ben bunu duyunca soluğu banyoda aldım. Aman Allah'ım, yarım saat içinde kolostrumun-evet tam 8 gün olmuştu ve kolostrum hala vücudumdaydı- aktığını, ardından ise ilk günlerdeki gibi bembeyaz sütün geldiğini gördüm. Mucize gibiydi. Bu işlemi bir kaç kez daha tekrarlayınca Ela'yı rahatça emzirecek duruma geldim ama yine aralıklarla tarakla taramaya  devam ettim. Ve bir hafta içerisinde her şey normale döndü. Tabi, uzun bir süre her sabah göğüslerimin tıkanacağı korkusuyla uyanmak tam anlamıyla kabustu ama bu psikoloji de bir süre sonra geçti.

Yazının başına dönecek olursam; işte o ilk gün, kardeşim hatırlayana kadar, sadece bir kişinin plastik tarak tavsiyesine denk gelseydim, bu sıkıntıların hiçbirini yaşamayacaktım. Ama ne yapalım, oldu, geçti, gitti. Bu yüzden eğer bir lohusa anneye bile faydam dokunsa, kardır benim için. Herkese sağlıklı günler dilerim.

Marin Temalı Scrapbook Mini Albüm

Esra Hanım bana ulaşarak babalar gününde eşine hediye olarak vermek üzere, minik oğlu ve eşinin fotoğraflarını koyacağı bir albüm istediğini belirtti. Kendisine ısrarla renk ve tema seçimini sordum ama bana yaptığım diğer albümleri incelediğini, bana çok güvendiğini ve tüm seçimi bana bıraktığını söyledi. Çok şükür, karşıma hep çalışması son derece kolay ve anlayışlı insanlar çıkıyor. Okuyorsa eğer, kendisine tekrar teşekkür ediyorum.

Sizi tanımayan birinin size bu kadar güvenmesi hem şahane hem de son derece tedirgin edici. Çünkü kağıt işlerinde obsesif düzeyde titizleniyorum ve en ufak bir şey, ne bileyim bir yapıştırıcı damlası bile içime sinmezse tüm albümü çöpe atabiliyorum. Kanaviçe yaparken de böyleyim mesela, yeğenim için hazırladığım panonun bitmesine birkaç sıra kalmışken en başlarda yaptığım tek bir fazla çarpı için hepsini sökmüştüm. Hobiler, insanı rahatlatmak için vardı değil mi:)

Denizi çağrıştıran, kokusunu getiren her şeye bayılıyorum. Herhangi bir şey alırken ilk tercihim hep mavi ve mümkünse deniz temalı oluyor. Mesela deniz kabuklu kağıtları birer elbise, koltuk kılıfı ya da perde olarak hayal edin mesela, çok hoş olmaz mı?

Esra Hanım temayı bana bırakınca, ben de doğal olarak marin temada karar kıldım. Albüm yapımında scrapbook kağıtları, ağır gramajlı fon kartonları, deniz temalı ahşap ve metal aksesuarlar, albümün kapak kısmına boyut vermek için yapışkanlı eva süngeri, maşa raptiye, kurdele, çok fotoğraflı interaktif sayfaları kapatmak için amerikan fermuarı, boyutlu çıkartmalar, şekilli delgeçler, mühürler, ahşap objeler için akrilik boya, simli tutkal, kağıtlara zarar vermemesi için mumlu ip, mandal gibi pek çok malzeme kullandım. Albüm 21.5*21.5cm ebatlarında, 6 yaprak, 12 sayfadan oluşuyor.

Klasik olarak bir sayfa cepli, bir sayfa interaktif olacak şekilde hazırladım albümü ve albüm bu haliyle, çoğunluğu 10*15 cm olmak üzere 60'tan fazla fotoğraf alıyor. Her sayfa zarf şeklinde. Böylece hem fazladan fotoğraf depolamak hem de içindeki kartlara fotoğraf yapıştırmak  ya da yazı yazmak mümkün

Cepli sayfalarda ise daha küçük fotoğraflar için kartlar ve tarih gibi detayları not almak için etiketler kullandım.

Çok keyif alarak çalıştığım, renkli, cıvıl cıvıl bir albüm oldu. Aslında bu kadar fotoğraf eklemeyecektim ama hangisini koyacağıma karar veremeyince tüm sayfaları paylaşmaya karar verdim. Sıkılmadınız umarım.

Herkese bol güneşli, bol kahkahalı, güzel bir hafta dilerim. Görüşmek dileğiyle.